Yazdığım son şiirlerimden birinde şöyle diyordu içimden gelen ses, Sorma nasılsın diye, Başı dumanlı Elazığ gibiyim. Bir yanım kırık bir yanım harap, Bir yanım öksüz, bir yanım yetim, Bir yanım aç, bir yanım soğuk, Bir yanım yara, bir yanım felç. Ya da yaklaşık kırk yıl önce yazmış olduğum ve çeşitli dereceler almış on kelimeyle sınırlı bir cümlemi paylaşayım sizlerle. “Mutluluğu görebilseydim, kalbime girmesini söyler, üzerine sevgimi örter, anahtarla kilitlerdim.” Bulan ya da gören oldu mu az ama has ve öz mutluluğu bilemiyorum. Ne kadar malın mülkün olursa olsun, huzurun olmadığı yerde mutluluk zaten olmaz ki, sende arama boşuna. Kısaca, Mutluluk uçan kuşun kanatlarında misali uçtu kayboldu. Mutluluk yanan ocağın dumanında yağmura gitti. Mutluluk yüzlerde soludu, mutluluk ulaşılmaz oldu. Şehir yıkık, şehir dökük, şehir mahzun, şehir kanayan bir yara, şehir maziye hasret. Kim bu şehirde mutluyum diyebiliyorsa, geçmişiyle, hatıralarıyla, çocukluğu ya da gençliğiyle, mezarlığı, bahçesi, dalkavukluğun, yalakalığın, siyasetin bulaşmadığı köyü ile mutludur, saflığı ile mutludur. Paylaşılmaya açık herkese yetecek kadar ortak yaşanılan bir mutluluk yoktur artık. Elazığspor, Gazi Caddesi, Harput, Keban, Hazar, Fırat ortak mutluluktur. Herkese açıktır alacağı oranın, küçüğü, büyüğü, azı çoğu yoktur bu paydanın, yükle kendine yükleyebileceğin kadar, onlara verilecek kıymet, sahiplenme, destek her daim seni mutlu edebilecektir. Hasret özlemin öteki yüzüdür. Tıpkı eski Elazığ’a, eski yaşadıklarımıza, çamurlu toprak sahamıza, kapının önünde ekmek yaparak yoldan geçeni ikramsız bırakmayan yaşlımıza, sinemada satılan gazoz simit için cam şişeden çıkan melodiye misali. Hani yukarıda demiştik ya, bir yanım yara, bir yanım felç. Kimse kimseyi kandırmasın arkadaş, Elazığ yıkıldı, Elazığ yerle bir oldu, Elazığ virane, Elazığ da kuş uçmaz olmuş. Bina dikmekle, yol süslemekle, kaldırım yenilemekle değerlere sahip çıkılmıyor. Yatırım yok, vasıflı kaçmış, imalat yerle bir olmuş. Teşvik başka baharlarda, işsizlik başka havalarda kalmış. Seçileni, sayılanı kendine cepken, Elazığ spor soğuk duş dibi sıcağa hasret. Olmuyor diyoruz, buralarda mevsimler kurak, buralarda insanlar hüsran, yaz gelmiyor buralara. Komşular uçmuş artı yatırımları harcayacak yerler arıyor, Urfa’ya para yağıyor, Bingöl'e iş adamları maraton koşuyormuş, Malatya ayırın beni doğudan diyormuş. Sözümüzün özü, söz mecliste olsun.
