KARIŞMIŞ
Helal- Haram birbirine karışmış
Söyler misin, kim; kimlerle barışmış?
Akarsu yatağında, boz bulanık;
İnsafı aşmış, hırsıyla yarışmış!
BAZEN EFKÂR
Bazen efkâr sarar, sancılanırım
Ben bir deliyim, sevdamın delisi…
Yüreğimi açınız, ‘toprak kokar’
Hıçkıran ben miyim, toprak mı acep?
Hür bir nefesle her dem duadayım;
“Aziz vatanımda Yarab! Aziz kıl bizi!”
BEN ŞAHİNİM
Şahin’im, ‘şahadetle anılır ismim’
Künyem, “mavzer omuzunda Antepli”
Yirmi sekin Mart’la, hatırla beni;
“Çiğnenirim, çiğnetmem Aziz Vatanı!”
KADER YAZISI
Ana rahminde, gurbete düşeriz
Göç, ‘fani âlemden bâki âleme’
Ey can, hak yolunda birer neferiz
Kader yazısı, yazılmış kaleme…
CUMA BAYRAMI
Cem olur yürekler, huzurla safta…
Af diler dualarla, o mabette
Uhrevi bir âlem; akıl ihlasta
Hâl ilmi, “namaz müminin miracı”
Şu can, fani bedende ikamette
El-Hak, “ete kemiğe bürünmekte”
SÖZ ÜÇ KELİME
Söz üç kelime, ‘özümle beslenir’
Közde yanar, hâlden hâle seslenir
Dilden dökülen hâ, yüreğim, sedam…
O sedayla, gönül dünyam hislenir
HÜZÜN İSTEMEM
Hasretim, yürek coşkusu huzura
Ülkemde, gözyaşı, hüzün istemem
Zindan olmasın, düşmesin nazara;
Üşüyen gözyaşı, hazan istemem!
Nedim ol âleme, gül sun pazara
Kanlı gözyaşı, kırık gönül istemem!
GÖZYAŞI
Gözyaşı, gönül deminde demlenir
Hislerim, ebemkuşağı misali
Kâh kederden, kâh sevgiden çimlenir
Düşer her damlası, derya misali…
NEFİS TORBASI
Siyaset, haset urbasını atsın!
Sofrasına, gül çorbasını katsın
Gül remzidir, Resul’ün nazarında;
İçinden, nefis torbasını atsın.
YARINI BİLMEM
Yarını bilmem, hangi menzildeyim?
Sökün eden kuşlar gibi dildeyim
Güneş, ay, yıldız menzilinde akar;
Vatan aşkıyla tutuşan gönüldeyim
İNSAN
İnsan, tarihin soylu ağacı
O ağaçta gizlenir, zamanın kaydı
Kökler emzirir, asrın Alplerini
“Milletler, kahramanlarıyla yaşar!”
Setleri, kahramanlarıyla aşar
Beş bin yıllık tarihim, soylu sesim;
Haktan bize emanettir nefesim
ŞİİR
Şehri âlem, gönlü hikmet vatanı
Hikmet kaynağı, Rabbimin vergisi,
Vuslatı ilhamdır, kalbe atanı
Mısralara nakış, gönül sergisi…
YİRMİ BİR MART
Yirmi bir Mart, Nevruz çiçeği açar
Gönüllerin vuslat dileği açar
Nevruzla, ‘gülbahar şenliği’ açar
Bugünün duası, dirilişedir
ADIM “MANAS”TIR
Adım Manas’tır, Yakup Han oğluyum
Kin tutmaz dilim, birliğe çağrıyım
İlime, töreme aşkla bağlıyım
Bize nefes verenlerin bağrıyım
Söz, yürekten çıkarsa ışık olur
Vicdanların sesine neşet olur
Asırlar, o sedaya âşık olur
Aşa, zehir katanların kahrıyım!
Düşmanlarım, ikiyüzlü tuzaktır
Töre bilmeyenler, bize uzaktır
Turan ilinde, “ayrışma” azaptır
Sevdaların yürüyen, söz nehriyim
Şafak vakti kızıllığı, konca gül
Doğan güneşe açılır karanfil
Manasçının sesinde pırıl pırıl
Akseden adil yüzlerin şehriyim
Issık Gölü’nde mavi bir tebessüm
Akınlarda, nal sesinde nefesim
Sözü doğru söylemektir, hevesim
Adım Manas, destanların mührüyüm
