Efsane Harput’u taşıdık Mezire’ye
Hicap duyarım her Harput’a çıktığımda!
Gözyaşı dökerken, gözümdeki saraya!
Dile gelir, karanlığa ışık yaktığımda
Kale’si, Ulu Camii, Derviş Gazisi…
İçime huzur verir, okudukça Uleması…
Zaferlere kılıç kuşanan Belek Gazisi…
Böyle mi olmalıydı, efsanevi yazısı!
Harput’a, gönül gözüyle her baktığımda
Bursa'ya, Halep’e kadar uzanan çarşısı
Harput’ta bilinir, Ahi Evran tartısı…
Cihana yayılır buradan vuslat şarkısı
Yanık ezgileri notalara döktüğümde!
ASIRLARI NEFESLENEN DİLDEN
Elazığlıyım, azığı bol ilden
Sesim ta Tuna’dan gelir ta Nil’den
Fuzuli'nin, Nedim’in konuştuğu,
Asırlar nefeslenir bu dilden…
Fırat, dağları aşan bir atlıdır
Bilir misin katığı Muratlıdır
Temiz, berrak yüreği Ferhatlıdır
“Gam kervanıdır yürür” bu ilden
Güneyim Yemen, inler Çanakkale’m
Sarıkamış’tır, özümdeki Kalem
Ağlar mısın hey, boynu bükük lalem
Gönül çağlar, derdine bizim ilden
Öfkeni yuttun, sükûtu yar ettin
Yüreğinle âleme nazar ettin
Kendini olanca yıl göçer ettin
Artık gözyaşı süzülür bu dilden
Bedri, eskileri aradık durduk
O ne güzelim hülyalar kurduk
Vefalı dostlarla geçmişi yorduk
Sözün sohbetin bal aksın bu dilden
BİRER SEMAZEN
Selimiye'de, kâinat okunur
Nakış nakış manasına dokunur
Kubbeler, ruhumu saran tevazu...
Güneş, ay, yıldızlar birer semazen
"Allah Bir" der, yüreklere dokunur
Madde, çekirdek dönüyor ahenkle
Yâ Hâk, Davudi sedayla okunur
ÖMER UN TAŞIR
Ömer sırtında un taşır, hayret!
Sen de gayrete gel, ha gayret
Taşı omuzunda, insan olmayı
Dert ile dertlenen yüreği seyret!
Devlet babadır, şefkattir, merhemdir
Kim demiş; "iyilik üç beş dirhemdir!"
Bil ki, bileğe güç veren yürektir/ imandır
DOKUNMAK
Bir kumaş, bir kilim gibi dokunmak
Vefalı, kadim dost gibi dokunmak
Salih amel gibi hayra dokunmak
Dokunmak; sımsıcak bir duygu, şefkat
Tebessüm eden bir yüzle dokunmak
Selam et; ihlâsla hakka, hukuka,
İnsana, insan olmanın kadrine...
EL ELİ YIKAR
“El, eli yıkar; el döner yüzü yıkar”
İnsan, kirinden pasından arınır
Gönül gözüyle eli, şefkat tutar
İnsan, ilmiyle hayata sarınır
