Bulutlu, tozlu günlerin mor geceleri bende
Yaralı izler bıraktı masmavi çağlarıma
İçim yanar kan ağlarım her aklıma gelende
Bazen derim kendime dalsam karanlığıma
Neden reva görüldü bana körpeliğimde
Ben daha çok zavallı mahzun, narin kuzuydum
Öyle bulut çöktü ki harabe benliğimde
Hayatın kapısında bir umuttum, arzuydum
Sonra da renksiz rüzgar estikçe sürükledi
Yolumu, yönümü de bilmeden gurbet diyar
Daha ben ne idim ki yüklerini yükledi
Bir çokları sırtımdan hem mutlu hem bahtiyar
Değişmedi kara kış arkasından beyaz yaz
Şaşırdım baharların sonunu ve ilkini
Çöktü ya güz ayının sonunda soğuk ayaz
Görmedim bu dünyada güzel gönlümdekini
