Her zerresinde, muhtaç olduğumuz Allah’a hamd olsun ki bizleri sayısız nimetlere gark etti. Bu bolluk ve çeşitliliğin her ne kadar hakkını teslim etmesek de, bunun kısmen bilincine varmak ve bunu yaşamak ve yaşatmaya çalışmak bir nevi bilinç işidir. Gözün gördüğü her şey birer ayettir, yeter ki okumaya niyetli ol, demişler.
Bizim dünyada gördüğümüz her şeyin ne kadar mükemmel yaratıldığı bilincine varmak ve bunu sanat tarafından incelemesi fevkalade bir iştir. Her insan bunu göremeyebilir. Görenlerin bir kısmı da bu taraftan bakmak istemeyebilir.
Burada amacım sanat üzerine ahkâm kesmek değildir, haşa. Sanat denildi mi ilk aklıma gelen Allah’ın sanatıdır. Benim gibi aciz kulların ise uğraştığı, kullar içinde veya kendi içimde bizi dünyada belli bir görme, yaşama, izleme vb. zevklere ulaştıran, ardından insana bedeni veya ruhi bir olgunluğa ulaştıran işlerdir.
Ben burada son zamanlarda kendi içime baktığım ve miras olarak bırakmaya çalıştığım, yazma ve görme işinden sadece, görmek eylemine tabi, fotoğraf üzerine konuşmak ve fikirlerimi ayan etmek istiyorum.
Ben öyle fotoğraf üzerine iyi bir eğitim almadım. Ama bu süreç içerisinde çektiğim fotoğraflarda bir mana olması gerektiğini, bir kompozisyon gerektirdiğini ve hatta ben fotoğrafa baktığım zaman bana bir yazı yazdırır mı diye bakarım. Bu süreçte bunları düşündürten oldu mu benim için, bu fotoğraf olabilir diyorum. "Göz, kalbin aynasıdır. Ne görürse onu yansıtır." sözü, bu durumu özetler niteliktedir.
Bunun nedeni baktığın şeye güzel bakabilmek, sizler yolda yürüdüğünüz zaman etrafınızdaki güzellikleri ne kadar fark ediyorsunuz? Yanından geçtiğinizi düşündüğünüz çiçek, kedi, köpek, ağaç, orman, göl vb. sizler için neyi ne kadar düşündürtüyor? Belki de bakmak ve ardından görmek tefekküre açılan bir kapıdır.
Nitekim Kur’an-ı Kerim’de tefekküre ait çokça ayet vardır. Bunu da belirtmek isterim. Burada ayette bahsedilen tefekkürün manalarını sadece fotoğraflar üzerine düşündürtmekte hata olur. Sanatın görmek kısmına dikkat çekmek için belirtiyorum. Mülk Süresi 19. ayette, ‘Üstlerinde kanatlarını açıp yumarak uçan kuşları görmüyorlar mı? Onları Rahmân’dan başkası tutmuyor. Doğrusu O, her şeyi görmektedir.’ denilmektedir. Bu ayet, evrendeki her şeyin bir düzen içinde olduğunu ve bu düzenin kusursuz bir sanat eseri olduğunu gösterir.
Son olarak, günümüzde teknolojinin imkanları geliştiğinden dolayı telefon elimizde kolaylıkla bulunabiliyor. Bu telefonun kamera özelliğini açtığınızda kameraman veya fotoğrafçı olunmuyor. Niyetiniz fotoğrafçı olmak, sanat denizine birer damla eklemek gibi bir amaç içerisinde iseniz, kamera özelliğini ne için kullandığınızı unutmayın. Daima gözleriniz ve kameranız güzel şeyler görsün. Görülen her güzel şey sanata katkı yani kendimize katkı sağlayacaktır. "Gözle görülen her şey birer aynadır, kendi iç dünyamızı yansıtır." sözü, bu durumu daha da derinleştirir.
Çektiğimiz her kare, bizim o anki ruh halimizi, düşüncelerimizi ve dünyayı algılayış biçimimizi yansıtır. Bu nedenle, fotoğraf çekerken sadece teknik detaylara değil, aynı zamanda duygularımıza ve düşüncelerimize de odaklanmalıyız.
Unutmayalım ki, en iyi fotoğraf makinesi gözümüzdür. Kameramız ise bu gözün gördüklerini ölümsüzleştirmemize yardımcı olan bir araçtır. "En güzel fotoğraflar, kalpte çekilir." sözü, bu gerçeği en güzel şekilde ifade eder.
