Try to Again Fiyasko'su
Rüveyda Sadak
Dünya bir ekonomik gıda kriziyle karşı karşıya… Söz konusu kriz ile cedelleşen dünya ülkeleri, kendilerince çözüm arayışında.
Ülkemiz de bulunulan mevcut durumu, revize etme çalışmaları içerisinde yer alıyor.
Mikro düzeyde olası zararı uzaklaştırmak, toplumsal bir bilinç ile tabiî ki mümkün.
Bir alan… Denize sıfır manzara…
Burası bir çöp döküm alanı…
Sorun şu ki çok çeşit sebzelerin de yer aldığı, sözün sustuğu, aciz kaldığı yer kısaca.
Yenmiyor (muş) ve görünen o ki yine miş’lere başlanmış.
Böylelikle krizi fırsata çevirmek adlı fantastik-komedi tarzının aslında pek de rağbet görmediği anlaşılmıştı zaten.
"Anlatmaya gerek yok" kıvamında bir tür olmaya çalışmak da neyin nesi?
Var mıydı bir gerek?
Marjinal olmak mı? Değil tabiî ki.
Gündemin ilklerinde yer alabilme çabası, sanırım bu.
"Çünkü"sü mü?
Haberlere konu olup, istenilen seviyeye ulaşılamadığı için bir de böylesini deneyelim formülüyle ‘again to again’ hız kesmeden devam bir format…
Bu defa farklı ve farklı bir ısrar ile tezgâhlar, yerler ve derken taban boyu domates tarla pozisyon.
Bozulmayan sebzenin, fiyat artırmak adına bir şov görüntüye alet edilmesi de ironik bir durum, aksi yok.
Amaç ne miydi?
Özellikle salatalık çok da önemli olmayan ürünlerden sayılmış olmalı ki marka değeri gerilerde olduğunu varsayınca, başka türden bir senaryo yazılıp çizildi demek ki.
Domates...
Envai çeşit yemek düşünebilir ve bunun için de ayrıca fazla düşünmek gereksiz bile sayılabilir.
Oysaki geleneksel değerimiz ‘Menemen’ bile domatesin her haliyle gayet şık bir şekil alıyor. Bunun için dalından, yeni kavramlarıyla tezat oluşturmaya gerek yok. Her şekli iyi bir desen öyle değil mi?
Domates üzerinden prim, reklam, şov ve ya da özetle anything goes yani "her şey gider" mantığının ters etki sonucunu da böylece görmüş olduk.
