Sözün hemen başında şunu ifade edelim,
“Müslüman’ın kitabında ümitsizlik/ Ye’is yoktur!”
Kur’an da, ‘Yeis’ ile ilgili beş ayet bulunuyor
Yusuf Suresi 87. Ayette şöyle buyruluyor;
“Oğullarım gidin de Yusuf ile kardeşinden (duyarlı bir araştırmayla)
Bir haber getirin ve Allah’ın rahmetinden umut kesmeyin.
Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden umut kesmez.”
Ye’is sözlükte, “umutsuzluktan doğan karamsarlık, umutsuzluk, üzüntü”
Şems-i Tebrizi, 13. yy’da; sanki asrımıza/ asrımız insanına sesleniyor;
“Kalk, silkelen, kendine gel. Umutsuzluğa sarılma.
Umutsuzluk şeytandandır. Ümit vermek Allah’tandır”
Umutsuzluk, batının bu millet evladına taktığı kelepçedir!
Akif şiirinde, bu millete seslenecektir;
“Korkma Cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz;
Bu yol ki Hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz!”
Akif’i dinlemeye devam edelim;
“Feryâd ile kurtulması me’mûl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
‘İş bitti… Sebâtın sonu yoktur!’ deme, yılma
Ey millet-i merhûme, sakın ye’se kapılma.”
Usta kalem Sezai Karakoç bu milleti uyanmaya davet eder;
“Umutsuzluk yok. Gün gelir; gül de açar, bülbül de öter.”
Umut, ‘hayattır’ Umutsuzluk, ‘ölümdür’
Theoktritos ne güzel söylüyorlar;
“Yaşayanlar için umut her zaman vardır.
Umutsuzluk, ölüler içindir.”
İnancımız, ‘durma, çalış’ diyor…
Tıpkı, “rızık arayışı için kanat çırpan kuşlar misali!”
Bakara Suresi 155. Ayette şöyle buyrulur;
“Muhakkak sizi biraz korku, biraz açlık ve mallardan, canlardan,
Ürünlerden biraz eksiltmekle deneriz, sabredenleri müjdele!”
İmtihanımızda, ‘korku da, açlık da, sıkıntılar da’ olabilir!
Burada, metanet gösterenler, ‘sabredenler’ kazanıyorlar!
Hayat hiçbir zaman, ‘çekilmez’ mantığıyla düşünülmemelidir;
Güzel görmek, güzel düşünmek; ‘hayatı da güzelleştirir’
Hz. Mevlana, “kahverengi dallardan pembe çiçekler açtığına göre,
Ümitsizliğe gerek yok!”
Ümitsizlik, ‘şeytanın / nefsin beslediği; vesvesenin adı…’
Allah bizleri, ‘her türlü çirkeften ve vesveseden korusun’
İç ve dış dünyamıza, ‘sükûnet versin’
Umutsuzluk, ‘asık surat’ olarak tarif edilebilir!
Umut, o kadar güçlü bir moral gücüdür ki,
“Umut, en çaresiz olduğunuz anlarda bile
Neşeli olabilme gücü verir insana!”
Hayatı, büyük idealleri, ‘umutla yaşayacaksınız’
“niyet hayır, akıbet hayır!”
Bu söz de, bu ifadelerde; ‘hayatın kendisi’ okunur!
Bu ifadeler, ‘insana yaşama gücü/ veya zevji verir’
Hicr Suresi 55 ayette,
“Dediler ki: ‘Seni gerçekle müjdeledik;
Öyleyse umut kesenlerden olma!”
İsra Suresi 83. Ayette de,
“insana bir nimet verdiğimizde sırt çevirir ve yan çizer:
Ona bir şer dokunduğu zaman da umutsuzluğa düşer”
Umut, ‘insanı hayata bağlar’
Umut, ‘insanın erdemli işler yapmasına psikolojik moraldir’
Âmin Maalouf öyle farklı bir ifade kullanırlar ki,
“Umutsuzlukta haklı çıkacağınıza umutta yanılalım.”
İnsanı, ‘yaşatan ve hayata bağlayan’ umuttur…
Bir büyük zat ne diyorlar;
“Yeis, en dehşetli bir hastalıktır ki, âlem-i İslam’ın kalbine girmiş.”
Bediüzzaman da şöyle der;
“insanları canlandıran emeldir, öldüren yeistir!”
Ne diyorlar?
“Umutsuzluk yok, dua var.
Acele etmek yok, sabretmek var.
İmkânsız diye bir şey yok, çünkü Allah var.”
Kendimizi, ‘başarıya…’ hazırlayacağız!
Şöyle kendi iç dünyamıza dönelim;
“İnsanın kalbinden daha büyük bir çöl,
Daha büyük bir göl var mı?
Ah işte ah. Yangın da orda yağmur da…”
Sizler neleri talep ederseniz, ona ulaşırsınız!
Niyetler, dilekler ve âminler; birleşen bir doğru olsun…
Cüneyt Kahraman bakınız ne diyorlar?
“umutsuzluk ve karamsarlık bugün düşmandan,
Daha çok düşmandır bizlere…”
Büyük Sahabe Hz. Ali şöyle der;
“Allah’ın rahmetinden ümitsiz olmak,
Günahkâr olmaktan daha tehlikelidir”
Hadis, “Rızkın için üzülme! Takdir edilen rızkın seni bulur”
Ayet, “Şüphesiz ki rızık veren, mutlak kudret,
Ve kudret sahibi olan ancak Allah’tır.” (Zariyat, 58)
Ye’is/ ümitsizlik zincirlerini kıracağız…
Şems-i Tebrizi, 13. yy’da; sanki asrımıza/ asrımız insanına sesleniyor;
“Kalk, silkelen, kendine gel. Umutsuzluğa sarılma.
Umutsuzluk şeytandandır. Ümit vermek Allah’tandır”
