Gün dolanır, zaman perçin perçin
Gece mi yoksa bürünür gündüze!
Hangisi hangisine tutsaktır?
Yoksa ışığa yorgan mı geceler!
Söyleyin, bulutlar gibi yürüyen dağlara!
O dağlar ki, gizli gizli ağlarmış!
Her damlası, secde olan nehirler miş!
Aşkla, Mevla’sına döner kâinat
Zerresi, esmasından mühürlenmiş
Seher, bir ayrı tat, bir ayrı histir
Sanki duaların tecellisinde
Görür müsün gurubu tan vaktinde!
O nasıl işmar, o nasıl utangaç
Kızaran yüzüyle sarsılır, dünya
Öğretir unutmayı, Hakkı anmayı…
GECE VE GÜNDÜZ
Gece ve gündüz; ışık ve karanlık
Gün ışırken ve batarken bir anlık
Tefekkürle sırrına ermek ister
Kâinat dersi bizlere yârenlik
GECEYLE GÜNDÜZ
Gece gündüze, gündüz geceye sarılır
Hayata örtüdür gece, ruhun sükûtu
Ayın hilal nakışından dolunay süzülür
Süzülür ruhumdan sanki kalbimin maketi
GECELER
Geceler örtü, üstümüze yorgan
Işıktan kaçar hep, geceler yorgun!
Uykudur bedene bir tatlı efkâr
Gece ve gündüz birbirine yangın!
GECE
Gece karanlık, kendimle başbaşa!
Ne feryadını, çığlığını duyan,
Ölümlü dünya, koşa koşa gelir!
Cakan kime pervasızca söyle?
Bir yudum su, nefes nefese kaldım!
GECENİN YARISI
Gecenin yarısı, ‘uyku nöbette’
Bekler sancılarım, fikir kıvamda
Gün doğmuş, gün batmış; hesapta değil
Bir deruni tefekkür ikliminde
Gecenin yarısı, sessiz bir nağme!
Ey hislerim var git, gönlüme değme
Sükûtumu ne talan et, ne yağma!
Vuslata ersin dilerim yollarım…
GECENİN YARISI
(Malazgirt Hatırasına)
Gecenin yarısı, mor karanlıklar
Üzerinde yürür mü hayallerim
Malazgirt’te başlar hayranlıklar,
Gönül tuğlarını tutar ellerim!
GÖLGELER
Işığın raksında gölgeler yürür
Secdelerde aklım, yüreğim yürür
Gün boyu uzandı, kısaldı gölgem;
Ufkumun derinliğinde yürür
GECELER YORGANDIR
Geceler yorgandır, uykuya rahmet!
Gündüzler sürgündür, dertlere zahmet!
Yaşam iksirinde; gece ve gündüz!
Varlığı içinde nimete hamt et
GECELER
Geceler de olsa gönül ışıldar
Rüyalarda yükseliriz biz hala
Gece yorgan serilir üstümüze;
Düşlerde konarız biz daldan dala!
GECELER
Geceler, sessizliğin mor alevi
Heceler, kalbin ritminde durulur
Işığı mum kimindir, gönül evi
Zamana bir saat gibi kurulur
Niceler safta, huzura durulur
GECE
Gece sessiz çığlığın girdabında
Ölüm uykusunda sanki kâinat
Aklım, iradem bir şuur kabında,
Hikmeti saklar, zamaneye inat!
Geceler, sabrın dolunayı gibi
Ruhuna ışınlı bir mehtap doğar
GECELER
Geceler, geceler bana sığınak
Sessizlik, ah ölüm çöken sessizlik
Fikir, geceleri boğan sağanak!
Akıl, şu koca bedene barınak!
GECESİNDE
Gecesinde rahmet sağanağı var
Gündüzünde hikmet dayanağı var
Bin bir mana ötesinde derinlik;
Gönüllerde hizmet barınağı var
Gün doğar, hamiyetli yüzde esenlik
Gün doğar, gafil yüze senlik-benlik!
Kimi gül kokar, kimi feryat eder;
Gün doğar, âşıklara yârenlik
