İnancımız, “Ölülerinizi hayırla yâd ediniz!” buyuruyor.
“Şehadeti Yaşayacağız!” O acı günleri milletimizle paylaşacağız
Evlatlarımız Kıbrıs’ta verilen mücadeleyi bilsinler…
Rum mezalimini duyarak, anlayarak dinlesinler, okusunlar!
Bugünlere kolay gelinmedi…
1963 yılının o soğuk kış günlerinde; vahşetin ölüm kokan bir kâbusa döndüğü,
Merhametsizliğin kaskatı kesildiği, güneşin yüzünün bile karardığı bir güne,
57 yıl aradan sonra uyanır gibiyim.
Şehitlerin kaldırıldığı gün (24 Aralık) bundan 57 yıl önce, Elazığ topyekûn ayakta!
Bu diyar diyoruz, edep dairesinde pervane gibi dönen,
Mevlana meşrepli şehrin üzerinde matem rüzgârları esiyor!
Dr. Nihat İlhan'ın acıları bir avaza çığlığa dönüşmüştü!
O çığlıkta, merhametin abideleştiği bir yüz ifadesinden dökülen seste,
“vatan sağ olsun” sedasında bütün yürekler yıkanacaktır
O DEHŞET ANI, MISRALAR YÜREĞİMİZİN ÇIĞLIĞINDA
“Yazı kışa döndü/ aşı taş kesildi bu diyarın
Nazı siteme döndü/ Havası kurşun kesildi bu diyarın
Hevesi düşe döndü/ Zora nefesi kesildi bu diyarın
Yüzü yasa döndü/ Yeryüzü tufan kesildi bu diyarın…” (B.K.)
Bir ağıt yükselir semaya, ellerim kelepçeli…
Mizanda dilekçeli, vicdanım lahavle çekiyor…
Titriyor dudaklarım, titriyor ayaklarım.
O gün canı yürekten aradım, sabır yüklü serinliği!
Bulutların üzerime kar taneleri savurmasını!
O günler, o karanlık günlerde Kıbrıs'ım diyordum,
Şehit babası Gazi Nihat İlhan Paşa’m diyordum;
“Bir asrın hicreti, hasret odunu yaktı
Ufuklar yıldız yıldız kesret yükünü attı
Kıbrıs'ım kin göleti, insaf tanımaz halde;
Sabır kirişinde yay, nusret okunu taktı” (B.K.)
Türk’ün elbette bütün mazlumların hakkını soracağı şefkat tokatı gelecekti…
1963 yılının üzerinden dayanılması zor şartlar altında geçen on bir tam yıl sonra,
1974 yılının 20 Temmuz sabahı geldiğinde, ‘Ayşe tatile çıkacaktı’
Dalgalar, Anadolu’dan esen dalgalar gönülleri okşayacaktı.
Ne diyorduk o günlerin heyecanı içerisinde;
“Gün doğmuş Kıbrıs’ıma, gözler hilali görür
Dalga üstünde dağlar gibi gemiler yürür
Zamana aksediyor tarihin tecellisi
Barbaroslarla Türk’ün afakı büyür!”
Elazığ Şehri, Şehitlerine Vefa Borcunu Ödeyecekti…
24 Aralık 2008 Çarşamba günü Elâzığ tarihinin en anlamlı gününe uyanacaktı!.
O gün, bu şehrin en aziz hatırası, en veciz ibarelerle nakışlı abidesi,
“Kıbrıs Şehitleri ve Şehit İlhanlar Anıtı”
Bir gül bahçesi misalinde açılacak!
Kıbrıs’tan, Anadolu'nun muhabbet bağından aynı sevda,
Aynı yürekle kopup gelen, başta KKTC Kurucu Cumhurbaşkanı,
Bir abide insan Rauf Denktaş başta olmak üzere,
Prof. Dr. Ata Atun, Prof. Dr. Ufuk Taner, Dr. Harid Fedai, Metin Aybars,
Doç. Dr. Ulvi Keser, Ahmet Göksan, Dr. Memduh Erdal’a,
Onların şahsında Elazığ Şehri, ‘Yavru Vatanla’ kucaklaşıyordu!
Elazığ Şehri, “şehitleriyle yürüyordu!” Ne diyorduk o günlerde;
“Vatanımdan esen rüzgâr gibisin
Yemen türküsüne çağrı gibisin
Kıbrıs'ım Anadolu'nun bağrı gibisin
Hüznümü yıkayan pınarlar akar”
“ Akdeniz’de yol gösteren fenersin
Deryalarda kılıç sallayan nefersin
Barbaroslarla belki son sefersin
Hasretim koklayan çiçekler akar”
Evet, hüznümü yıkayan pınarlarda;
Cennet kokusunu getiren gül endamlı çiçekler elbet,
‘ölümsüzlük şerbetini içen’ şehitlerimizdir!
Bu coğrafyaya şefaat edecek alp yiğitlerimdir.
Elazığ Şehri öyle bir vecd ile ayağa kalkacağız ki,
Şehit İlhanları, Tabip Binbaşı Nihat İlhan'ın eşi Mürüvvet İlhan,
Ve evlatları, üç karanfil çiçeği Murat, Kutsi ve Hakan’ı,
Bu şehir isimleriyle bir daha tefekkür edecektir!
Kıbrıs’ı, en ala makamlara taşıyarak hürriyetin bir bakıma bedelini ödeyen şehitlerimiz;
Yedek Piyade Asteğmenim İdris Doğan’ı,
Makine kazan Astsubay Çavuş Adnan Mavidemir’i,
Tank Kıdemli Başçavuş Mehmet Yavuz’u, Komando Çavuş Cuma Karadoğan’ı,
Bu günde, şairin dediği gibi;
“Üşütmez ısıtır kar bu bahçede
Bir dağ bir ovaya yâr bu bahçede
Gül yüzlü simalar var bu bahçede
Bahçe aziz olsun, gül aziz olsun.”
Adlarını sürekli yâd ederek ihtiramla selamlayacağız.
Duyunuz, kulaklarınızı bütünüyle vererek dinleyiniz;
“Toprağın örtüsü türbeler kadar yeşil
Ona su veren dedemin kanları eğil
Seninle bayrak seninle hayat bulsun diye
Şu siperler rütbesiz, âlemsiz değil” (B.K.)
Evet, Anadolu'nun şu civan parene şehrine;
Tarihin kendi nefsinde birleyen, derleyen,
Gönüllere hükmeden aziz diyarına bir yürek insan geliyor!
Kıbrıs’ın tarihi mahşeri alın yazısına dönen kahraman bir yüz/ bir sima,
Bugün rahmetle minnetle, şükranla andığımız tarihi şahsiyet,
“KKTC Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş!” Elazığ’a geliyorlardı!
Denktaş’la birlikte kimler hafızalara taşınmayacak ki,
Kıbrıs’ın serüveni bir daha gözler önünden su gibi akıp gidecektir!
1974 Temmuz’unda merhum Nihat İlhan Paşa’ya gelen mektup belki de,
Yakın tarihimizde hafızalarda en canlı tutulacak ifadelerle doluydu;
Nihat İlhan Paşa’ya, gelen mektubun içinde bir de fotoğraf bulunuyordu
Mektup, 'Sevgili Kardeşim Nihat' diye başlıyordu.
Mektubu gönderen ise Kıbrıs çıkartmasında bulunan ünlü komutanlardan Bedreddin Demirel'di.
Sn. Demirel mektubunda özetle,
“Şehitlerin kanlarının yerde kalmadığını,
Kıbrıs Türkü'nün esaretten kurtulduğunu bildiriyordu...”
Zulüm elbet, gün gelecek kendi ateşiyle, kendi sarayını yakacaktı!
24 Aralık 2008 Tarihi,
Elazığ hatıralarıyla birlikte kalbi ve hasbi bir buluşmayı yaşayacaktı!
Hasret kokulu gözler ufuklara açılıyor, gönüller deryalaşıyor…
Her söz, o deryadan dökülen nur damlaları, inci taneleri oluyor!
Kabaklı Hoca’nın, ‘Yunus Yürekli’ şehadet kokan şiirinden;
“Karanlık çevrem dışıdır
İrfan ilen eğleşiriz
Şairler sofran başıdır/ Sohbet ilen bilişiriz
Sevda padişah işidir/ Usul iken sevişiriz”
Usul iken sevişiriz…”
24 Aralık 1963 Tarihi, Tarihin Utanç Sayfası; Soykırımdır!
O kara leke her 24 Aralık da, yüzlerine şamar olarak inecektir.
Kıbrıs Şehitlerimizi rahmet, minnet ve şükranla anıyoruz.
Mekânları Cennet-î Âlâ Olsun (âmin)
