Bir sevdaya düçârım ki azar da gider,
Gönül tufana kapılmış,tozar da gider.
Bilmem nasıl âzâd olsam,ben bu belâdan,
Belki bu belâ başımdan,mezarda gider.
Sümme hâşâ kendisini ilâh zanneder,
Hayatımın vechesini,yazar da gider.
Şu gönlümde öyle derin,yaralar var ki
Müzmin yaralarımı,tuzlar da gider.
Kapattıkça dudağımı,aşk şarabına,
O lebimin kenarından,sızar da gider.
Ahmet der ki kurtulamam,bu tatlı şerden,
En sonunda mezarımı kazar da gider.
