Şems-i âşk bana bir gün doğmadan battı gitti,
Âşk katarı rötarsız durmadan geçti gitti.
Ben ki ona tümünden hayâtım vakfederken,
O kaşlarını hicâb duymadan çattı gitti.
Ne hayâller kurmuştum inşâ için bu âşkı,
O temele bir tek taş,koymadan kaçtı gitti.
Benim için artık o bir halebe cânândır,
Zira ol hançerini solumdan çaktı gitti.
Ey Ahmet düşünmen boş sen melâl halde iken,
O istihzâ tavrıyla bakmadan çekti gitti
