Tam da liderle puan farkı 6’ya inmişken, tam da bu hafta grup lideri takımla içeride oynayacağımız maçta puan farkını 3’e düşürüp psikolojik üstünlüğü ele geçirecekken Menemen FK maçında alınan mağlubiyet hiç olmadı, büyük fırsat kaçtı.
Vanspor FK ve Giresunspor maçlarında alınan galibiyetler, İzmir deplasmanında hepimizi umutlandırmıştı oysa. Oradan alınacak bir galibiyet ya da beraberlik hem rakiplerimizi telaşlandıracak hem bizim motivasyonumuzu güçlendirecekti. Yapamadık. Eksik nedir, hata nedir, nerede yanlış yapıyoruz sorusunun herkese göre yanıtları vardır muhakkak. Önemli olan Elazığspor kenar yönetiminin bunun bilincinde olması ve çareler üretme yoluna gitmesi.
Biz ne dersek diyelim, ne yazarsak yazalım Elazığspor Teknik Direktörü Bülent Yenihayat’ın kendi doğruları var ve sahada inandığı oyun sistemini uygulatmaya çalışıyor. Bu oyun sistemi de bu hafta itibariyle bizi ancak lig üçüncülüğüne taşımış durumda ve lider Serik Belediyespor takımının 8 puan gerisindeyiz.
Ligin ilk devresinde kadro alternatifsizliğinden bazı eksikleri hoş gördük ve anlayışla karşıladık. Ancak ara transferde yapılan hamleler ve takıma kazandırılan oyuncularla daha güçlü olması gereken bir Elazığspor görme arzumuz henüz gerçekleşmedi. Oyunun gücü ve etkisi anlamında bir istikrarsızlık var.
Geride kalan 23 maç içerisinde en keyif veren ve net skorlarla kazanılan maçlar içerideki Arnavutköy Belediyespor ve Giresunspor maçları. Bu takımlar da zaten ligin görece zayıf takımları. Taraftara en çok keyif veren ve rahat kazanılan tek maç var o da deplasmandaki 6-1’lik Ülkea Nazillispor karşılaşması. Onun dışında çok rahat kazandığımız maç yok, hele bir de son dakikalarda kaybedilen puanlar var ki bugün bu noktada olmamızın nedeni kaçırılan bu puanlar. Maç başına şampiyonluk puan ortalamasından biraz uzaktayız.
Peki sürekli bahsettiğimiz oyun istikrarsızlığının nedeni ne? Bana göre bunun iki nedeni var ki bunlardan biri Elazığspor’un her takıma standart bir oyun formatıyla çıkması, ikincisi de bazı oyunculardan yeterli katkıyı alamaması. Oyun içi çeşitlilik yok, değişkenlik sınırlı.
Takımın attığı gollere bakacak olursak çoğunluğu duran top organizasyonlarından. Bu da muhakkak ki bir beceridir. Ancak akan oyunda sorunlar olduğu belli. Oyunsal anlamda ilerleyip gelişemedi takım. Birçok maçın kurtarıcısı, bireysel becerisi yüksek oyuncularımız .
Çok pas yapmak, topa sahip olmak üretkenlik getirmiyorsa bir anlam ifade etmez. Dikine oynamak, oyunu kanatlara yaymak modern futbolun gerekleri. Elazığspor bu formata geçemedi henüz.
Bazı oyuncuların son birkaç haftadır form düşüklükleri ve etkisiz oyunları da işimizi iyice zorlaştırıyor. Tabi bunlar teknik konular, Bülent hocaya saygısızlık yapmak istemem, tercih hocamızın. Ancak şunu bilirim ki futbol oyunu tıpkı satranç oyunu gibi bir stratejik oyundur. Tek tek her maçın ve bütün sezonun güçlü bir planlaması ve doğru stratejisi kurulmalıdır. Zafer ancak böyle gelir.
Bu olumsuzluklara rağmen belli avantajlarımız da yok değil. Bir defa camia olarak gruptaki en güçlü kulübüz. Taraftar potansiyeli, stadyum gerçeği ve şehrin futbol kültürü diğer rakiplerimizle kıyas kabul etmeyecek ölçüde ileride.
Bununla beraber şampiyonluktaki en güçlü iki rakip Serik ve Aksaray takımlarıyla evimizde oynayacağız. Bir başka gerçek de fikstür avantajımız.
Menemen FK maçında ayağımıza gelen fırsatı teptik ama enseyi karartmak için bir neden de yok. Bu grupta herkes herkesten puan alabilir. Bu haftadan itibaren oynayacağımız 11 maç ve kazanılacak 33 puan var. Elazığspor bu maçlardan alabileceği en fazla puanı almak zorunda. Bunun başlangıcı da bu hafta evimizde oynayacağımız 68 Aksarayspor takımıyla olsun dilerim.
Beni okuyan, beni dinleyen, sözcüklerimin izini süren herkese teşekkür ediyorum. Bir sonraki yazımda buluşuncaya kadar sevgiyle ve huzurla kalın.
