Ligin ikinci devresinin ilk maçında Karaman deplasmanından 1 puanla dönen Elazığspor, zirvedeki rakiplerinin puanlar kaybettiği haftada kendisi için avantaj sağlayamadığı gibi gelecek adına da umut veren bir görüntü çizemedi. Oysa yetersiz görülen mevkiler için yapılan üç oyuncu transferi tüm taraftarlarda takımın daha iyi olacağına dair bir beklenti yaratmıştı.
Maçın ilk yarısında oyunu kendi yarı alanında kabul eden ev sahibi takım, Elazığspor’un daha çok topla oynamasına fırsat verdi. Ancak ligin ilk yarısında alıştığımız pas oyununu devam ettiren Elazığspor üretkenlikten uzak bir anlayışta ilk yarı boyunca gol pozisyonu diyebileceğimiz iki pozisyon üretebildi ama onlardan da ne yazık ki sonuç alamadı.
Geçen yıl 3.ligde tıkır tıkır işleyen ve Bülent Yenihayat hocanın oturttuğu pas oyunu bu sezon 2. ligde içeride oynanan Menemen FK maçına kadar da devam etti. Ligin altıncı haftasında kaybedilen Menemen FK maçından sonra kazanma büyüsü bozulan Elazığspor istikrarsız bir görüntü vermeyi sürdürdü ve ligin ilk yarısının sonlarına kadar tablo değişmedi.
Bunda takımın namağlup ünvanını kaybetmesinin etkisi olmuştur ama bence takımın alternatifsiz bir kadroya sahip olmasının ve sezon başı yapılan transferlerdeki hatanın rolü büyük. Takıma bu yıl kazandırılan Yusuf Mert Tunç, Maksut Taşkıran ve Ercan Coşkun dışında direkt katkı sunacak oyuncu neredeyse yoktu ligin ilk devresi boyunca.
Devre arasında eksiklikler giderilir, takım yeniden güçlü bir şekilde lige ağırlığını koyar ve ligde kartlar yeniden dağıtılır diye beklerken Elazığspor uzun süre transfer tahtasındaki engelleri kaldırmakla uğraştı ve bana göre takıma hâlâ direkt katkı sağlayacak oyuncular transfer edilemedi.
Elbette Muhammed Gönülaçar, Kaleci Muammer Zülfikar Yıldırım ve Muhammet Ömer Çakı, bildiğimiz iyi oyuncular ama takıma uyum sağlamaları birkaç haftayı bulacaktır diye düşünüyorum. Asıl eksik olduğumuz kanatlarda ve forvet bölgesinde ise yetersiz kalıyoruz ve şu ana kadar o bölgelere transferler yapılamadı.
Karaman FK maçı ile ilgili teknik anlamda söyleyeceğim şeyler daha önceki yazılarımda ifade ettiklerimden farklı olmayacağı için burada aynı şeyleri yazmaya gerek duymuyorum. Zira Elazığspor’un bizlerce de rakipler tarafından da ezberlenmiş pasa dayalı bir oyunu var ve bu değişmiyor.
Lig lideriyle aramızda 10 puanlık fark var ve geride bizi bekleyen oynanmamış 16 maç bulunuyor. İnanmış bir Elazığspor, bu farkı kapatır ama bunun için takımın hücum hattına ve sol açık ile sağ açık mevkilerine nitelikli oyuncular lazım.
Şampiyonluğa uzanabilecek bir Elazığspor, dilerim küçük hataların büyük pişmanlıklarını yaşamaz. Yol yakınken önlem almak, eksik oyuncuları tamamlamak için hâlâ fırsat var. Bu anlamda yönetimin biraz daha özverili davranması ve risk alması şart.
Benim Elazığspor’da gördüğüm önemli eksiklikler hem konsantrasyon hem motivasyon hem de oyun planı anlamındaki eksiklik. Bir de kırılganlık. Takım gol yediğinde çabuk demoralize oluyor ve saha içi süreci iyi yönetemiyor. Bunlar giderilmeyecek şeyler değil. Biraz futbol aklını değiştirmeye, biraz güçlü ve alternatifli oyun planlarına ve biraz da odaklanmaya gerek var.
Yürüyerek, sürekli pas yaparak, aynı şeyleri tekrarlayıp farklı sonuçlar beklemek mantıklı değil. Mücadelenin, koşmanın, savaşmanın şart olduğu bu grupta oyuncularımızın performanslarını yükseltmeleri olmazsa olmaz bir gerçeklik.
Ligin ikinci devresinin ilk maçı için eleştirilerimi şimdilik bu kadarla sınırlıyor ve umutlarımı gelecek haftalara taşımak istiyorum. Belli ki yapılacak birkaç oyuncu transferi daha var. Dilerim doğru seçimler yapılır.
Beni okuyan, beni dinleyen, sözcüklerimin izini süren herkese teşekkür ediyorum. Bir sonraki yazımda buluşuncaya kadar sevgiyle ve huzurla kalın.
