Sazlarına doldurduğu sevdayla
Şehir şehir dağıtıpta gezdiler
Veysel, Mahsuni'yle Neşet babayla
Bunlar nağme nağme insan sevdiler
Çağımızın gönül çınarlarıydı
Acıyla yoğurulmuş acıyla pişmiş
Sevgi dolu aşkın pınarlarıydı
Anadolu toprağında yetişmiş
Gönlü harman derde derman bu canlar
Günlerini söylediler gezdiler
Dünya durdukça yaşayacaklar
Kaç yüz yıl söylenir derin ezgiler
Hep sen mi ağladın hep sen mi yandın
Bilmem söylesem mi söylemesem mi
Benim sadık yarim kara topraktın
Sönmez'im yanıpta küle dönsem mi
