52 yaşındaki Elazığspor’un 54. Başkanı İrfan Yumakgil oldu. Daha önce kısa süreli bir başkanlık görevi yapan İrfan Yumakgil, ikinci kez başkanlık koltuğuna oturdu. Hayırlı olsun diyelim. Üç günlük, haftalık, on beş günlük başkanlık maceralarının da yaşandığı bu kulüpte neredeyse her başkan ancak 1 yıl koltukta kalabilmiş.
Yönetim istikrarının ve kurumsallaşmanın niye sağlanamadığı sorusunun yanıtı da kısa süreli başkanlık maceraları göz önünde tutulduğunda kendiliğinden ortaya çıkıyor
Bu yıl görevi bırakan Sedat Karataş başkanlığındaki yönetim kurulu, iki sezon boyunca mali tabloda önemli iyileştirmeler yapmış olsa da yönetime devam etmeme kararları yeni bir istikrarsızlığın da önünü açmış oldu. Öyle ki, koca bir yaz son dakikaya kadar yeni bir yönetimin oluşup oluşmayacağı netlik kazanmadı, hatta ulusal ajanslarda Elazığspor’un sportif faaliyetlerini durdurma kararı aldığı haberleri bile yayınlandı.
Her ne kadar Mehmet Parlakyıldız ve H.Murat Yümlü başkanlıklarında iki yönetim oluşturma çabası olduysa da beklenildiği gibi bu oluşumlar, kamuoyu ve siyaset kurumunun desteğini alamadıkları için kadük kaldılar. Böylelikle bir sezon başında üç farklı yönetim kurulu ve başkan seçen kulüp olarak tarihe de geçmiş oldu Elazığspor.
1967 yılında tamamen ideal bir düşünce ve ruhla bir araya gelerek bu güzide kulübü kuran insanlar, büyük borçlar altında, sürekli yönetim krizleri yaşayan bugünkü hali görselerdi ne düşünürlerdi acaba? 6 kişinin kurduğu Elazığspor’un 600 bin kişilik bir şehirde adeta bir sorunlar yumağı haline geldiğini görseler, ‘’Beyler nasıl başardınız bunu ?’’ diye sormazlar mıydı? Bence sorarlardı.
Hepimiz Mayıs ayından beri geçen bu kaotik sürecin yakın tanıklarıyız. Geleneksel hale gelen sezon başı sıkıntılar bu yıl bir kat daha fazla hissettirdi kendini. Genel seçim süreci nedeniyle bir anlamda şehrin gündeminde ikinci hatta üçüncü plana düşen Elazığspor, ona sevdalı insanların koca bir yaz tatilini hüzün mevsimine çevirdi. Onu en çok sevenlerin bile ‘’Kapanacaksa kapansın.’’ babındaki söylemleri, bir usancın ve bir yılgınlığın belirtisiydi.
Birtakım çabalar sonucunda sezonun başlamasına sayılı günler kala yönetime talip olan iki başkan adayından İrfan Yumakgil, başkanlığa seçildi. Yeterli kamuoyu desteği bulamayan Necati Erdem ve listesi kongre üyelerinden de beklediği teveccühü göremedi.
********
Peki şimdi ne olacak? H.Murat Yümlü başkanlığındaki yönetimin göreve getirdiği Orhan Kaynak hoca ile devam edilecek mi? Transfer tahtası açılabilecek mi? Futbolcu kadrosu sayısal anlamda hayli eksik olan Elazığspor ligin ilk maçına hangi koşullarda çıkacak? Sportif direktörlüğe getirilen Tuncay Akgün’ün elinde bir futbolcu portföyü var mı? Bütün bu sorular kafalarda bir süre yer etmeye devam edecek diye düşünüyorum.
30 bin kişi 1000 lira verse kulübün 35 milyon civarındaki borcu biter şeklindeki açıklamaları çiçeği burnunda başkan İrfan Yumakgil’in ekonomik anlamda sıkıntı yaşayacağını hissettiğinin bir göstergesidir bana göre. Elazığ Belediyesi’nden en azından Sedat Karataş başkanlığındaki ölçüde destek alması da zor görünen yeni başkanın ‘esas’ desteği kimlerden beklediğini, aldığını ya da alamadığını zaman içinde göreceğiz.
Futboldan anlayanlar kadar ilk kez bir yönetim kadrosunda yer alanların da olduğu yeni yönetimin işi kabul etmek gerekir ki hayli zor. Biz doğru işleri, akıllı hamleleri desteklemeye devam edeceğiz. Dilerim ki çok kısa bir süre içinde seçilen bu yönetim beklediği desteği alarak hiç değilse birkaç sezon görevde kalsın ve Elazığspor hem mali hem sportif anlamda bugünkünden daha iyi bir noktaya gelsin.
Şayet vaatler boş çıkar, yeni yönetim de güçlü çözüm yöntemleri bulamazsa sezon başında olduğu gibi sezon ortasında da sıkıntılı bir süreç insanların canını sıkmaya devam eder. Dilerim böyle bir senaryo gerçekleşmez.
Hakimiyet Gazetesi’nde 3. yılımda sezonun ilk yazısıyla huzurlarınızda oldum. Dilerim beraberliğimiz daha uzun yıllar devam eder.
Bir sonraki yazımda buluşuncaya kadar sevgiyle ve huzurla kalın.
