SAĞ­LI­ĞIM İÇİN 13 YIL SA­VAŞ­TIM

Nisa Yıl­maz/Ela­zığ'da ya­şa­yan Fırat Üni­ver­si­te­si Tıp Fa­kül­te­si Halk Sağ­lı­ğı Ana­bi­lim dalı Baş­ka­nı Prof. Dr. Fer­da­ne Oğu­zön­cül (57), 2005 yı­lın­da ya­ka­lan­dı­ğı Myes­ten­ya Gra­vis (Kas has­ta­lı­ğı), ile 5 yıl te­da­vi sü­re­ci ya­şa­dı. 

SAĞ­LI­ĞIM İÇİN 13 YIL SA­VAŞ­TIM
Haber Merkezi
Haber Merkezi
TAKİP ET Google News ile Takip Et

Ya­şa­dı­ğı zor şart­la­rı yıl­ma­dan üs­te­sin­den gelen Oğu­zön­cül, 2010 yı­lın­da Rahim kan­se­ri (rahim ade­nom ca) ile kar­şı­laş­tı. 

Üzül­mek­ten çok, mutlu ol­ma­yı ba­şa­ran Fer­da­ne Oğu­zön­cül, 2014 yı­lın­da ise Nüks Adeno kan­se­ri ta­nı­sı­nı aldı. 

Ha­ya­tın­da 3 büyük has­ta­lı­ğa ko­ca­man mut­lu­luk koyan Prof. Dr. Fer­da­ne Oğu­zön­cül bu ba­şa­rı­sı­nı mutlu ol­ma­ya borç­lu ol­du­ğu­nu be­lirt­ti.

3 FARK­LI HAS­TA­LI­ĞI YENDİM

3 Fark­lı has­ta­lık­la sa­va­şan Fırat Üni­ver­si­te­si tıp fa­kül­te­si halk sağ­lı­ğı ana­bi­lim dalı baş­ka­nı Prof. Dr. Fer­da­ne Oğu­zön­cül (57): “2005 yı­lın­da kas yor­gun­lu­ğu ola­rak bi­li­nen Myes­ten­ya Gra­vis has­ta­lı­ğı­na ya­ka­lan­dım. Mes­lek­taş­la­rı­mın bu ta­nı­ya karar ver­me­si 2 yıl sürdü. Bu benim için çok zordu ve yü­rü­ye­me­me, yemek yi­ye­me­me şi­kâ­yet­le­ri­min yanı sıra şid­det­li bel ağ­rı­sı ve boyun tu­tul­ma­sı için fizik te­da­vi gör­düm. Önüm­de zorlu bir te­da­vi sü­re­ci vardı. Te­da­vi için Timüs de­ni­len bir or­ga­nın alın­ma­sı ge­rek­ti­ği­ni söy­le­di­ler bende kabul ettim. Bu ame­li­yat Tür­ki­ye’de ilkti ve ben de 49. Sı­ra­da ame­li­yat olmuş çokta iyi geç­miş­ti. 7,5 yıl Kor­ti­zon te­da­vi­si gör­düm. Ama asla has­ta­lı­ğı­mı ba­ha­ne edip ha­ya­ta küs­me­dim. Öğ­ren­ci­le­rim geri kal­ma­sın, in­san­la­ra fay­da­lı ola­bil­mek için gö­re­vi­mi hiç ak­sat­ma­dım. Çünkü öğ­ren­ci­le­rim bana çok des­tek ve­ri­yor­du. Böyle bir süreç ge­çi­rir­ken tam kur­tul­dum der­ken, 2010 yı­lın­da Rahim kan­se­ri (rahim ade­nom ca) has­ta­lı­ğı­na ya­ka­lan­dım. Güler misin yoksa ağlar mısın ara­sın­da gidip gel­dim. Hekim ol­ma­ma rağ­men şoke oldum ve kan­ser is­mi­ni uzun zaman söy­le­ye­me­dim. Bu has­ta­lık­la da sa­vaş­mam ge­rek­ti­ği ka­ra­rı­mı ver­dim ve İstan­bul’da nö­ro­lo­ji mu­aye­ne ta­ki­bim devam et­ti­ği için Çapa Tıp Fa­kül­te­sin­de te­da­vi ol­ma­ya baş­la­dım. Te­da­vi sonuç er­me­si için de ame­li­ya­ta gir­mem ge­rek­ti. Bu has­ta­lık­lar moral bo­zuk­lu­ğu kabul et­me­di­ği için ame­li­ya­ta güle oy­na­ya git­tim. Ka­rar­lıy­dım bu has­ta­lı­ğın­da üs­te­sin­den ge­le­cek­tim buna ina­nı­yor­dum. Has­ta­lık yü­zün­den ya­şan­tı­ma asla üzün­tü­yü sok­ma­dım. Bu sa­va­şı ka­zan­dım ve te­da­vi sü­re­ci­min so­nun­da tarih 2014 fark­lı bir şi­ka­ye­tim için git­ti­ğim has­ta­ne­de fark­lı bir kan­ser ta­nı­sı aldım. Bu kez çok üzül­mek­le be­ra­ber ya­şa­dı­ğım sü­reç­le­ri dü­şün­düm sa­vaş­mak­tan başka çarem yoktu. Karın böl­gem­de 5cm bir kitle ve adı yine kan­ser­di. İstan­bul’a tek­rar git­mek zo­run­da kal­dım.” dedi.

13 YIL BO­YUN­CA HAYAL ETTİM

Ge­çir­miş ol­du­ğu has­ta­lık­la­ra hep şük­re­dip ha­ya­ta po­zi­tif bakan Oğu­zön­cül, “Ame­li­yat ol­duk­tan sonra ke­mo­te­ra­pi ve ilaç te­da­vi­si gör­düm. Bir gün bende eski sağ­lı­ğı­ma ka­vu­şa­ca­ğım di­yor­dum bunun ha­ya­li­ni hep ku­ru­yor­dum. Sev­giy­le uzat­tı­ğım saç­la­rım dö­kü­le­ce­ği için ve dö­kül­me­si­ni gör­me­mem için ken­dim kes­tim. Hem de gü­le­rek şe­kil­ler ve­re­rek belki de içim acı­ya­rak kes­tim. Hiç peruk tak­ma­dım ge­nel­de şapka ve ban­daj­lar tak­tım. Ama her şeye rağ­men gü­le­rek mutlu ola­rak ayak­tay­dım. Kul­lan­dı­ğım ilaç­la­rın ağ­rı­sı 6 gün sü­rü­yor ve zaman geçip gi­di­yor­du. Ke­mo­te­ra­pi­ye git­ti­ğim­de ora­da­ki has­ta­la­ra bile umut ol­ma­ya ça­lış­tım. 30 kür radyo te­ra­pi aldım. Bu arada in­san­la­ra bir hekim ola­rak fay­da­lı olmak için ilk yar­dım eği­ti­mi alı­yor­dum. Kurs­ta­ki­ler çok şa­şı­rı­yor­du fakat ben din­len­mek ye­ri­ne bir şey­ler­le uğ­raş­mak is­ti­yor­dum. Kont­ro­lü­mü takip eden dok­to­rum bana 6 ay rapor ve­re­ce­ği­ni söy­le­di. Kabul et­me­dim çünkü evde otu­rur­sam in­san­la­ra öğ­ren­ci­le­ri­me çev­re­me fay­da­lı ola­maz­dım. Şuan 57 ya­şın­da­yım 57­yıl­lık öm­rü­me 3 büyük has­ta­lık ve üs­tü­ne ko­ca­man bir mut­lu­luk bı­rak­tım. Tam ta­ma­mı­na 13 yıl has­ta­lık­lar­la sa­vaş­tım. Hep hayal ettim iyi ol­ma­yı bu sa­va­şı ka­zan­ma­yı ve so­nun­da ka­za­nan ben oldum ve bu­ra­da di­ye­bi­li­rim­ki sakın ümit­siz­li­ğe düş­me­yin. Hep şük­re­din sa­va­şın kay­be­den değil ka­za­nan olun.” diye ko­nuş­tu.