REKLAMIN KÖTÜSÜ OLUR
Reklamın iyisi kötüsü olmaz paradoksunun yerle bir olduğunu, reklamın hele hele kötü reklamın şirketle birlikte yöneticilerini de unutulanlar mezarlığına gömüldüğüne şahitlik ettiğimiz çok olmuştur.
Malum Covid- 19 ile yaşadığımız, zaman zaman bizi yokladığı halde gelip geçtiğinden haberimizin bile olmadığı, çoğunlukla da pozitif testiyle birlikte evimizin yolunu tutup karantina günlerinin yine tevekkülle geçirdiğimiz günleri yaşıyoruz.
Ama bu illet bazılarında vücutta durduğu gibi durmuyor işte. Böylesine önemli ve sağlıkla ilgili ciddi problemi bile reklam vesilesi yapanları da ne yazık ki sıklıkla görüyoruz.
Burada amaç dua istemekten ziyade acaba kaç beğeni ya da kaç geçmiş olsun diyenim çıkacak diye bir anlamsız duygunun dışa vurumuyla karşı karşıyayız gibi. Hatta bazı isimlerde bu çok bariz, çok aleni ve görenleri dua yerine garip bir tebessüme iten bir duruma itiveriyor ister istemez.
Sosyal medyada görünür olma, değer verilme ve bunu hissetmenin gelip geleceği son nokta bu olsa gerek.
Testi pozitif çıkanların bunu açıklaması ya da üçüncü kişilerin bunu yazması insanda nasıl bir duygu oluşturur ya da bu durum ona her açıdan iyi gelir mi bilinmez ama bazı şahısların böyle önemli bir meseleyi bile like toplama ve görünür olma duygusuna devşirmesi gibi gayrietik bir durum çok normal bir psikolojik hal değil vesselam.
