Partiler Donuk!
Birçok siyasi parti aday tanıtımları yaptı ve sahaya indi. Yine SKM ve SİM açılışları da hızla devam ediyor. Adaylar iftar ve sahur programlarına yetişemiyorlar.
Geçtiğimiz gün Ak Parti adaylarını Yakup Kılıç Spor Salonunda tanıttı.Aynı gün CHP’de Belediye Kültür merkezinde adaylarını kamuoyuna tanıttı. Yine aynı gün İyi Parti SKM açılışını yaptı.
Tüm bu etkinliklerde bir heyecan var ama eskilerden eser yok gibi. Halkın siyasete karşı soğuk durmasından mı, siyasetçilerin halkı siyasetten bıktırmasından mıdır bilinmez ama salonlarda coşku yerine “görevli” duygusu hâkim.
Partiler ve adaylar eskisi gibi sahiplenilmiyor. Siyasi etkinlikler cazip gelmiyor ve insanlar yanı başında yapılan bir siyasi programa bile başını çevirmeden çekip gidiyor.
Ak Parti’de bir nebze bu anlaşılabilir. Zira 21 yıldan beri var olan hemen aynı vurgu, aynı slogan ve ruh ister istemez bir bıkkınlık veriyor. Yine 21 yılın yıpranmışlığı ve bazı eleştiri alan uygulamaları Ak Partide bir heyecan sönümlenmesi oluşturmuş olabilir.
Ak Parti için biraz doğal ve makul görülen bu heyecansızlık ve ruhsuzluk, gariptir ki yeni kurulan ve yıllarca iktidar özlemiyle yanıp tutuşan partilerin tabanında da hakim. Bu partilerdeki durağanlık, geleceğe dair güvensizlik ve belirsizlik tabanlarına da yansıyor olacak ki beklenen ve özlenen ilgiyi muhalefet partileri de göremiyor.
Özellikle seçimlere ortak listeyle giren partilerde de hiçbir paydaş durumdan memnun değil. Herkes, bulunduğu konumda ve salonda kendini yabancı hissediyor. “benim burada ne işim var?” cümlesiyle vicdani hesaplaşma yaşıyor.
14 Mayıs seçimlerinde en rahat parti Yeniden Refah Partisi. Kendi, logosu ve adaylarıyla seçimlerde büyük bir ahenk ve uyum yakalamış, bunu heyecanıyla birleştirip sahaya yansıtmayı başarmış tek parti YRP.
Birçok siyasi partide bulunmayan heyecan, hedefe kilitlenme ve tüm ön kesmelere inat, halkın kararı, Elazığ’ın adayı olarak görülen bağımsız Milletvekili, adayı Prof. Dr.Yasemin Açık’ı destekleyen kesimlerde var.
Bir parti değil, hemen hemen tüm siyasi partilere mensup seçmenler, sanki oturup ve ortak bir karar vermişçesine Açık’ı meclise taşımanın ve bunu ispat etmenin gönüllü mücadelesini veriyor.
Bu kendinden oluşmuş, halkın vicdanında ve gönlünde karşılık bulmuş bu konsensüsü sokakta, çarşı-pazarda, esnaf dükkânında ve aile meclislerinde görmek çok mümkün. Görünen şu ki her partiden olduğu gibi her evden de birkaç oy Yasemin Hocaya gidiyor.
Bu olayda gösteriyor ki halk, gönlüne ve beklentilerine göre bir aday olunca, hemen etrafında kilitlenebiliyor ve kazanması için gayret gösteriyor. Ve ne yazık ki halkın gördüğü bu yalın gerçeği hala birçok siyasi parti göremiyor ya da görmek işlerine gelmiyor.
