NEDEN ÖLÜYORUZ?

Televizyon korkuyla açılır mı?

            Ekranın altında “Son Dakika” yazdığında insanın tüyleri diken diken olur mu?

            Her an bir komşumuzla savaş başlayacağı ihtimaliyle gelecek planı yapılır mı?

            Bir ülkede akıl yerine hamaset geçer akçe olmuşsa o ülke refaha erebilir mi?

            Bir ülkede hain hiç bitmez mi?

            İktidar olmayanın öteki olmayacağı günler gelir mi?

*****

            Tüm bu sorulara verilecek cevabı bilmem ama bu soruların yaşandığı ülkenin adını çok iyi biliyorum!

            Bu hafta rutin haline gelen bomba imtihanını Kayseri yaşadı! Şehit sayısı 44 müydü?

            Yok yok, o, Beşiktaş’taki şehit sayımızdı! Yerleri ve sayıları karıştırır hale gelmişiz, vah ki ne vah!

*****

            Ancak samimi olmalıyız. Ne kadar üzülüyoruz? İçimiz ne kadar yanıyor?

            Daha önce de söylemiştim. Bu ülkede öleceksen tek tek ölmeyeceksin!

            Her gün bir yerlerde ölen gariban bir işçi olmayacaksın mesela. Soma’daki gibi 301’den biri olacaksın ki, kıymetin olsun! Koca koca adamlar gelip hüzünlü pozlar verip, olay yerinde incelemelerde bulunsun ki ölümünün bir anlamı olsun!

            Herhangi bir çatışmada bir başına şehit olmayacaksın. Donu görünen bir manken kadar yerin olmaz gazete sayfalarında! Şehit oldun mu, çok olacaksın. Mesela bir bombayla… Her biri bomba uzmanı(!) olan devlet büyüklerinin olay yeri incelemesine konu olacaksın. En azından canlı yayını hak etmeli şehadetin!

            Cenaze törenin hiç olmazsa en az bir Bakanı hak etmeli. Geride yaşlı anan ve baban kalmışsa reytingin düşük olur! Oğlun varsa çok iyi. Asker selamı verdi mi, hele bir de duygulu bir laf etti mi…

            Spiker sesine duygu tonunu yükler, bakışlarını kısar… TV başında o akşamki dizisini sabırsızlıkla bekleyen memleket eşrafı bir beş dakika ah vah eder… Sonra yengesini düdükleyen, birbirini aldatan muhafazakâr(!) içerikli dizilerini, çaylarını yudumlarken rahat rahat izlerler!

            Geride bıraktığın yakınların zanneder ki her gün böyle şatafatlı olacak. Birkaç gün geçer. Sonra ne gelen olur, ne soran…

            Ama olsun. Bir başına şehit olmaktan iyidir! Andy Warhol demiş ya; “Herkes bir gün 15 dakikalığına ünlü olacak” diye, en azından vesikalık fotoğrafların çıkar televizyonlarda!

*****

            Dürüst olalım sevgili okur…

            Her gün ölüyoruz. İster tek, ister çok… Her gün bir yerlerde ölüyoruz…

            Ha, niye mi ölüyoruz?

            Kınama mesajlarının hatırı için mi? Kararlılık mesajlarının verdiği güvenle mi? Sosyal medya kahramanlarının verdiği gaz yüzünden mi…?

            O bayrak, o vatan var ya……..

            Mutlu bir hayat süremesek de, her şeye değer…