Kargo, Ağır Yüke Dönüştü
Son yıllarda birçok alışkanlıklarımızda önemli değişimler oldu. Özellikle pandemi dönemi, yeme içmeden, alışveriş alışkanlıklarımıza, sosyal ilişkilerden eş –dost ziyaretlerine kadar hemen her konuda bizi farklı noktalara yöneltti.
Özelikle son yıllarda internetten alışveriş, kargo sektörünü de harekete geçirdi. Var olan kargo şirketlerine yenileri eklenmesine PTT, bu konuda ciddi bir altyapı güçlendirmesine gidip sektörün önemli bir aktörü olma niyetine rağmen, profesyonel olmayan bazı yöneticiler yüzünden bu yükün altında kalmış, boğulmuş hatta ezilmiş gibi.
Bu konuda yaşadıklarımızı sizlerle paylaşmak istiyoruz. Sipariş ettiğimiz bir ürün normalde verdiğimiz adrese gelmesi gerekirken, zinhar bu olmadığı için bizzat kendimiz ürünümüzü almak için PTT kargo birimine gittik.
Gittiğimizde bizi çok uzun sıra kuyruğu karşıladı. Biz bunu kendimize kondurmadık ve muhtemelen ATM’den maaş çekme kuyruğu sandık. Ama sorunca bunun bizim de dahil olmamız gereken kargo kuyruğu olduğunu öğrendik.
Üç personel canhıraş şekilde çalışmalarına rağmen sıra azalmadığı gibi sürekli arttı. Zaman zaman üst katta bir yetkili bir iki cümle kurup talimat vermesi dışında yoğunluğun giderilmesine yönelik herhangi bir adım atılmadı ve personel sayısı artırılmadı.
Bu yoğunluk içinde bir beyefendi, “Arkadaşlar ben TSK görevlisiyim ve buraya gelmek için bir saat izin aldım. Müsaade eder ve bana öncelik tanıyabilirseniz sevinirim” diye kibarca bir talepte bulundu. Bu cümleleri herkes ve özellikle öndeki sıradakiler duyduğu halde ya yere ya da tavana bakarak duymazdan geldi.
Şimdi PTT’nin kargo birimindeki hantallığa ve çözümsüzlüğe mi yanasınız, bir silahlı kuvvetler mensubunun mazeretini dile getirmesine rağmen ricasının duymazdan gelme duyarsızlığına ve vurdumduymazlığına düştüğümüze mi?
Kısaca bir kargo almak için gittik ama omzumuzda bir yığın bürokratik, sosyal ve insani yükle geri döndük. PTT kargo birimi bu sorunu çözmeli ve vatandaşı uzun kuyruklara mahkum etmemeli. Vatandaşlar da makul mazeretlere, iki dakika kazanmak adına aklıyla değil vicdanıyla karar vermeli. Zira insanlık ölmemeli. Gün gelir öldürdüğümüz insanlık bize de lazım olur.
