İYİ NİYETLİ KÖTÜ KOMŞU!..

Komşuluk ilişkileri mahalleli için ne denli önemliyse sınırları birbirleriyle kesişen şehirler hatta ülkeler içinde o denli önem arz eder. Komşuluk ilişkileri iyiyse ne ala yok eğer bir kötülük barındırıyorsa işte o zaman o meşhur atasözlerimiz geliyor hatırımıza. Kötü komşu insanı mal sahibi eder gibi…Komşunun tavuğu komşuya kaz görünür gibi. Bir de komşuda var bizde neden olmasın ki!.. gibi.

Bizim malum komşu Malatya tam da bu atasözünü kanıtlarcasına bir hamleyle yine sahnelerde... Bir türlü yıldızımız barışamadı gitti şu Malatya ile. “Sen ne olacaksın Malatya..” diye veryansın edesimiz geldi Valinin bu atağıyla. Aslında futboldaki rekabetten kaynaklanmış  bir geçmişe sahibiz Malatya ile.

Şimdilerde de komşu şehir kıskançlığının yeni bir kıskacına mı tutuluyoruz diye düşünmedik değil, vali beyin bu iyi niyetli de olsa kötü komşuculuk örneğiyle.

Birkaç aydan beri ilimiz Valisi Çetin Oktay Kaldırım tarafından keşfedildiği ve tüm dünyaya tanıtıldığı yönünde çıkan onlarca habere ve gerçekleştirilen gezi turlarına rağmen Malatya Valisi Aydın Baruş’un Elazığ sınırlarında bulunan Karaleylek ve Saklıkapı kanyonlarına yönelik Malatya İl Kültür ve Turizm Müdürüyle beraber tekne seyahatine çıkması; yeni keşfedilen şehrimizin tarihi değerleri  ile ilgili Fırat Kalkınma Ajansına ortak projeler hazırlayacaklarını söylemesi rol çalmak mı?

Henüz netleşen bir durum değil fakat şehir olarak bize yansıyan tarafı ile "iyi niyetli" bir söylem olarak kabul ediyoruz. Hem belki iki şehrin ortak aklı ile 9 milyon yıllık bir tarih uluslararası platformda değer kazanacak bir boyut kazanır. Hem de iyi niyetli komşumuzla kötü geçmişimize bir sünger çekmemizin başlangıcı olur.

Sınırlarımız içerisinde yer alan en yeni keşfimiz olan kanyonlarımızı kimseye verecek halimiz yok! Zaten şehrin ileri gelenlerinin bu olaydan bir ders çıkarıp pür avaz olmaları da bunun ispatı. Şimdi artık Erzurumlu otobüs şoförlerinin dillerine pelesenk ettikleri "acele olalım hocam"  sözlerini Elazığ Valisi Çetin Oktay Kaldırım’ın çırpınmalarına rağmen hala ayak süren, harekete geçmek için hala inat eden, şehir insanının duyduğu kadar Malatya halkının duyduğu heyecanı duymayan bürokrasinin çok azizi ve değerli müdürleri duyar da az biraz yerinden ya da sıcak koltuklarından doğrulurlar.