Birliğin Gücü ve Rahmeti
Zor dönemlerden geçti Elazığspor. Transfer tahtasını açamayan, personeline ve futbolcusuna yemek yediremeyen günleri yaşadı takımımız. Hatta birileri kapatın gitsin' gibi bir denaetin içine düştüler.
Ama gönlü Elazığ ve Elazığspor için atan birileri vardı. Başkan Şahin Şerifoğulları, ortalığı ayağa kaldırma ve reklam yapma peşine düşmeden, belirli bir programla takımı en dipten aldı ve ayakları üzerinde duran ve gelecek vaat eden bir konuma getirdi.
Bu sahipleniş, şehirde de yankı buldu ve şehrin değişik bölgelerine “o sene bu sene” başlıklı pankartlar asıldı.
Şehir, bu yıl için şampiyon olup bir üst lige çıkmaya kilitlenmişti ve hava buna çok müsaitti.
Taraftarlarımız yanında, taraftar guruplarımız da bir tatlı heyecan içine girmişti.
Gençlik 23, Narkoz, Abluka, Milliyetçi Elazığsporlular ve Forza 23 olmak üzere beş taraftar grubumuz vardı. Taraftar gurubu olmayan takım 12. oyuncusundan eksik ve mahrum demektir. Bu güç olmalı ve güçlendirilmeli.
Ancak beş farklı taraftar gurubunun olması hem maçlarda hem de yönetimde sorun ve sıkıntı olabiliyor.
Her biri Elazığspor için canlarını verecek kadar idealist olan bu taraftar guruplarının her bir üyesi ve başkanlarına tavsiyemiz odur ki bu güçlerini birleştirsinler ve seslerini daha çok duyursunlar.
Kuracakları bir yönetim kurulu ile tüm taraftar guruplarının başkanları da bulunsun ama tek çatı altında faaliyet gösterilsin.
Küçük fikir ve görüş anlaşmazlıklarının öne çıkması gibi duygular, Elazığspor’un önüne geçmemeli.
Umarız bu çağrımız her biri birbirinden değerli olan beş taraftar gurubunda yankı bulur ve birlikte olmanın rahmetini hem kendileri hem de takım yaşar.
