Unutulan Kültür Elazığ-Harput Manileri

Kültürün taşıyıcılığını yapan maniler halkın düşüncesini ve duygusunu kimi zaman düşündürücü kimi zamanda espirili bir şekilde dizelere taşıyor. Her bir mani kedine özgü bir hikâyesini ve yaşamışlığını da içinde barındırıyor. Vatandaşların kürsübaşı gecelerinde, düğünlerde ve ev toplantılarında okuduğu maniler bu gibi toplantıların şenlenmesini sağlıyor. Kimi zaman karşılıklı bir atışma ile kimi zaman da kara sevdaya tutulmuş bir kişi tarafından yazılır maniler. Ama bu kültür değişen toplum yapısı ile yavaş yavaş kaybolmaya yüz tutmuş durumda. Bu manilerden bazı şu şekildedir:



Ayrılmışam eşimden, Suyünk üsdü guş yeri

Eşimden yoldaşımdan. Gız öğüme düş yeri

Mastar dağı ben miyim? Bahat, yaz günü geşdi

Duman kalkmaz başımdan Bağlar oldu gış yeri



Mehlemizde yok mudur? Ört ki yazman yırtıla

Bi gız bana çok mudur? Söle sözün gurtula

Bu mahle gızlarının, Cahalsın garış vermem

Göynü gözü toh mudur? Üç gün dilin tutula



Dağ ayrı, duman ayrı Çadır gurdum düzlere

Gaş ayrı, keman ayru Tiken oldum gözlere

El bizi çoh gınıyor Aha ben gidiyorum

Gezek bir zaman ayrı Harput galsın sizlere