Pancar Üreticilerinin Mağduriyeti
Pandemi döneminde birçok ürünle birlikte en çok eksikliğini hissettiğimiz ürün toz şeker oldu.
Ev ihtiyacı dışında sanayinin birçok alanında kullanılan şeker, o dönemler ulaşılması oldukça zor olan ürünlerin başında geliyordu.
Hiç unutmam, hammaddesi içerisinde şekerin de bulunduğu bir firma, Elazığ Şeker Fabrikasından şeker almak istemiş, kendisine üretim kapasite belgesine göre şeker verilebileceği ifade edilmesine rağmen bu miktarın yarısı bile verilmemişti.
O günler geçti ve üretim çarkları yeniden dönmeye başladı. Elazığ şeker fabrikası da üretimine devam ediyor. Ancak bugünlerde çiftçiler, üretip çıkartarak traktörler ve kamyonlara yükledikleri şeker pancarının alınmamasıyla ilgili sorun yaşıyorlar.
Tıpkı Toprak Mahsulleri Ofisinin çiftçilere arpada çıkardığı zorluğu şimdilerde de şeker fabrikası çıkartıyor ve ürünleri almıyor.
Buna gerekçe olarak da fazla üretimden kaynaklı depoların dolu olması gösteriliyor. Bu yıl üreticilerin biraz fazla ektiği doğru. Ekilmesi de gerekiyor. Üretilen ve oldukça değerli olan şeker pancarının üreticiden alınmaması ve buna 12 gün ara verilmesi, büyük oranda üretimden kaynaklı bir programsızlık olarak görülüyor.
Şeker Fabrikası'nın 7/24 esaslı çalışarak pancar stoklarını eritmesi, mevcut yerleşke içerisinde pancarların usulüne uygun stoklanması ya da özel sektörden gelen pancar talebinin karşılanması için satılması, üretim kapasitesinin artırılması amacıyla fabrikanın revize edilmesi gibi seçenekleri değerlendirmek yerine üreticinin malının traktörlerde, kamyonlarda ve tarlada bekletilmesi yeni Türkiye Yüzyılıyla pek de bağdaşmayan görüntüler oldu.
Umarız yetkililer bu konuda da önlemler alır ve şeker gibi stratejik bir ürünün başına olumsuzluklar gelmez.