NE YAZAYIM BEN
'Madem ki düşünüyorum, o halde varım ben' ya da 'Madem ki yaşıyorum o halde varım ben' şeklinde bir ifadede bulunuyordu ünlü Descartes
'Madem ki düşünüyorum, o halde varım ben' ya da 'Madem ki yaşıyorum o halde varım ben' şeklinde bir ifadede bulunuyordu ünlü Descartes.
Ben de 'Bugün ne yazayım, neleri kimleri yazayım' diye düşünüyorum.
Gün yok ki Ege'den kötü haberler gelmesin.
Gün yok ki, her gün vurulup yerlere düşen o şehitlerimiz yüreklerimizi yakmasın.
Sen ağlama küçük çocuk
Bu vatan için can verdi baban
Sen ağlama gözü yaşlı kadın
Bir kutsal görevdir
Yerine getirdi Kocan
Bırak
Arkası olanlar varsın askere gitmesin
Parası olanlar
O güzel giysileri giymesin
Dedelerimiz de böyle gelip
Böyle gittiler
Kimi Yemen'de
Kimi Sarıkamış'ta
Kimi Çanakkale'de ne güzel can verdiler
Bak
Bir zalim kurşunla
Can veren bir çavuşumuzun evine
Baba
Anne
Kardeşler
Ne biçim bir evde yaşıyorlar
Para yok
Pul yok
Günlük aşı
Günlük ekmeği eve nasıl taşıyorlar
Dillerinde bir Türkiye Ülküsü
Kulaklarını nasıl çınlatmaz
Bir güzelce zafer türküsü
Yıllar var ki
Çekiyoruz toprağa hasret
Gitmiyor içimizden
Gam
Keder
Hüzün
Doğrulmuyor beli
Şu efendi köylümüzün
Kazmalar
Çapalar
Selm götürün yerde yatana
Canlar kurban olsun
Toprak diye diye
Bir yol tutana…
Bir düşün
Sarıkamış'ta kaç bin askeri karlarda boğduk
Bir bak Yemen'e gidenlerden kaçı geri dönebildiler
Kınalı Kuzular
Körpe körpe gençler
Okullarını bırakarak
Çanakkale'ye nasıl koştular
Bir koca yürekle
Düşmanla kucaklaşıp
Düşmanla nasıl vuruştular.
'Çanakkale içinde bir aynalı çarşı
Ana ben gidiyom düşmana karşı'
Diye yürek yürek şarkı dökenler
Az değil
Tam iki yüz elli bin kahramanımız
Nasıl bir gönülle şehit düştüler
Şehitlik bir yüce ölüm olarak bilindi hep
Bu güzel inançla cephelere yüründü hep
Ama şimdi birbirimizle vuruşup
Birbirimizle savaşıyoruz
Bir bilinmez ki
Gör
Ne tür karanlıklarda dolaşıyoruz
Ağlama çocuk
Bir gün sana da sıra gelecek
Bu karar
Bu inançla
Daha kaç kişi ölüp gidecek
Şu anda
Yemen'den bir daha dönmeyen iki dayımla
Sarıkamış'ta şehit düşen iki amcamı düşünüyorum
Onlar bir gecede donup gittiler
Ben ise
Doğalgazlı
Kaloriferli evde üşüyorum…
Bir umulmaz düş ki
Nerelere alıp götürüyor bizi
Sormayın a dostlar
Bu umursamazlıklar
Nasıl
Nasıl da bitiriyor bizi…
Ben de 'Bugün ne yazayım, neleri kimleri yazayım' diye düşünüyorum.
Gün yok ki Ege'den kötü haberler gelmesin.
Gün yok ki, her gün vurulup yerlere düşen o şehitlerimiz yüreklerimizi yakmasın.
Sen ağlama küçük çocuk
Bu vatan için can verdi baban
Sen ağlama gözü yaşlı kadın
Bir kutsal görevdir
Yerine getirdi Kocan
Bırak
Arkası olanlar varsın askere gitmesin
Parası olanlar
O güzel giysileri giymesin
Dedelerimiz de böyle gelip
Böyle gittiler
Kimi Yemen'de
Kimi Sarıkamış'ta
Kimi Çanakkale'de ne güzel can verdiler
Bak
Bir zalim kurşunla
Can veren bir çavuşumuzun evine
Baba
Anne
Kardeşler
Ne biçim bir evde yaşıyorlar
Para yok
Pul yok
Günlük aşı
Günlük ekmeği eve nasıl taşıyorlar
Dillerinde bir Türkiye Ülküsü
Kulaklarını nasıl çınlatmaz
Bir güzelce zafer türküsü
Yıllar var ki
Çekiyoruz toprağa hasret
Gitmiyor içimizden
Gam
Keder
Hüzün
Doğrulmuyor beli
Şu efendi köylümüzün
Kazmalar
Çapalar
Selm götürün yerde yatana
Canlar kurban olsun
Toprak diye diye
Bir yol tutana…
Bir düşün
Sarıkamış'ta kaç bin askeri karlarda boğduk
Bir bak Yemen'e gidenlerden kaçı geri dönebildiler
Kınalı Kuzular
Körpe körpe gençler
Okullarını bırakarak
Çanakkale'ye nasıl koştular
Bir koca yürekle
Düşmanla kucaklaşıp
Düşmanla nasıl vuruştular.
'Çanakkale içinde bir aynalı çarşı
Ana ben gidiyom düşmana karşı'
Diye yürek yürek şarkı dökenler
Az değil
Tam iki yüz elli bin kahramanımız
Nasıl bir gönülle şehit düştüler
Şehitlik bir yüce ölüm olarak bilindi hep
Bu güzel inançla cephelere yüründü hep
Ama şimdi birbirimizle vuruşup
Birbirimizle savaşıyoruz
Bir bilinmez ki
Gör
Ne tür karanlıklarda dolaşıyoruz
Ağlama çocuk
Bir gün sana da sıra gelecek
Bu karar
Bu inançla
Daha kaç kişi ölüp gidecek
Şu anda
Yemen'den bir daha dönmeyen iki dayımla
Sarıkamış'ta şehit düşen iki amcamı düşünüyorum
Onlar bir gecede donup gittiler
Ben ise
Doğalgazlı
Kaloriferli evde üşüyorum…
Bir umulmaz düş ki
Nerelere alıp götürüyor bizi
Sormayın a dostlar
Bu umursamazlıklar
Nasıl
Nasıl da bitiriyor bizi…