Kendimizle Hasbihal…
Olaylar ve yaşananlar insanı öyle yerlere savuruyor ki siz bile kendinizi tanıyamaz hale gelebiliyorsunuz.
Güzel başlayan her şeyin güzel sona ermesi herkesin hayali ve hedefi olsa da hedefe giden yolda birtakım zorluklar zuhur edebiliyor.
Bunların bazılarını aşma noktasında ortaya koyduğunuz niyet, gayret ve cesaret sonuca ulaşmaya yetmeyebiliyor.
Tüm sebatlarınıza, tutarlı olma konusundaki iradenize rağmen, hayat sizi tutarsız davranmaya ve istemediğiniz halde farklı tutum içinde olmaya itebiliyor.
Ve siz bu girdap içinde ne yapacağınızı ve nasıl davranacağınızı bilemeyip rotasını rüzgârın belirlediği bir gemi gibi olabiliyorsunuz.
“Evet, yaptığım çok doğru değil” diyerek kendinizle yüzleşip insani sınırlar içinde kalmayı planlasanız bile bunu dahi başaramayıp sınavı kaybedebiliyorsunuz.
Sonuçta hayat sizi öyle yerlere savuruyor ki siz bile yaptıklarınız ve tutarsızlıklarınızla kendinizi tanıyamaz hale gelebiliyorsunuz.
Zorunluklara ve şartlara boyun eğip kadere rıza göstermeye sığınıp olanlardan ve olaylardan beri durmaya çalışıyorsunuz.
“Çözüm değil bu yaptığım” diye düşünseniz bile en iyi yolun kenara çekilmek ve sukut etmek olduğunu görüp kalabalıklar içinde yalnızlığı yaşamaya devam ediyorsunuz.
Ve sanki bu yöntemin herkes için daha sağlıklı ve doğru olduğunu düşünüyorsunuz…