HEP PAPATYA FALINA BAKTIK
Emniyet Müdürlüğüne yapılan saldırıyı 20 saniye ile yırttık
Emniyet Müdürlüğüne yapılan saldırıyı 20 saniye ile yırttık. Evimizin küçüğü Melih'i kurs' a bıraktıktan sonra işyerime dönerken Stad alt kavşağında patlayan bomba adeta şehrin kalbine düşmüş gibi beni de sarstı.
Patlama sonrası olay yerine geldiğimde özel araçlarla yarılıların taşınması, vatandaşların gözyaşları ile akan kan bir olmuştu.
Vatandaşların Emniyet Müdürlüğü binasına girip polislere, 'Siz gelmeyin, size bir şey olmasın, biz içeri gireriz' demesi hiç kulaklarımdan gitmiyor.
Kiminin dua etmesi, kiminin küfür ve bedduaları, kiminin gözyaşları Ambulansların siren sesleri ile toz duman olmuş azizler şehrini görmek tarif edilemez bir acıydı.
27 Yıllımı verdiğim Gazetecilik mesleğinde birçok kez ölümden dönmüş ancak yaşadıklarımla acılarımı da hep içime gömmüştüm.
Bu sırtlan sürüsünün, ne kadar darbe alırsa alsın, topdigerayarak da olsa terörist faaliyetlerine devam edeceğinin sinydigererini veriyordu patlama.
Yılların vermiş olduğu acı ve birikimle canlı telefon bağlantısına katıldığım TV konuşmalarda bile sesimin titreyerek ağlayarak yine işimi yine yapmıştım.
Ordudaki süzme vatan hainlerinin PKK'ya muhbirlik yapması yüzünden, her operasyonda FETÖ sayesinde yırtan CİA ve MOSSAD tasmalı PKK soysuzları bu kez kalbimizden vurdu.
Aslında sorulacak çok soru var. Yazılacak çok şey var. Lakin biz şimdiye kadar hep Papatya falına bakıp kendimizi avutmuşuz demekle yetineceğiz.
Bakınız yazarken bile ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Çok şey var yazılacak, olmuyor olmuyor..
Tek sorum olacak? Hainler için ne vakit dar ağacı kurulacak ne zaman?
Yazı formatımın dışına çıktım biliyorum. Dostlarım ve beni takip eden arkadaşlarımdan özür dilerim lakin içim her vatan evladı gibi yanıp, yanıp tutuşuyor.
Şimdi toptan koro halinde; FETÖ için 'vay namussuz vay hem sakalımız da oturdu hem de bıyığımızı yoldu' derken birilerine ise çözüm süreci Oslo derken bombalar yüreğimizde kalbimizde patlatılıyor demekle yetinmek ne kadar acı değil mi?
Şimdi oturup bin kere düşünelim. Ne yaptık nerede yanlış yaptık. Geri dönüşü var mı?
Selam ve Dua ile.
Patlama sonrası olay yerine geldiğimde özel araçlarla yarılıların taşınması, vatandaşların gözyaşları ile akan kan bir olmuştu.
Vatandaşların Emniyet Müdürlüğü binasına girip polislere, 'Siz gelmeyin, size bir şey olmasın, biz içeri gireriz' demesi hiç kulaklarımdan gitmiyor.
Kiminin dua etmesi, kiminin küfür ve bedduaları, kiminin gözyaşları Ambulansların siren sesleri ile toz duman olmuş azizler şehrini görmek tarif edilemez bir acıydı.
27 Yıllımı verdiğim Gazetecilik mesleğinde birçok kez ölümden dönmüş ancak yaşadıklarımla acılarımı da hep içime gömmüştüm.
Bu sırtlan sürüsünün, ne kadar darbe alırsa alsın, topdigerayarak da olsa terörist faaliyetlerine devam edeceğinin sinydigererini veriyordu patlama.
Yılların vermiş olduğu acı ve birikimle canlı telefon bağlantısına katıldığım TV konuşmalarda bile sesimin titreyerek ağlayarak yine işimi yine yapmıştım.
Ordudaki süzme vatan hainlerinin PKK'ya muhbirlik yapması yüzünden, her operasyonda FETÖ sayesinde yırtan CİA ve MOSSAD tasmalı PKK soysuzları bu kez kalbimizden vurdu.
Aslında sorulacak çok soru var. Yazılacak çok şey var. Lakin biz şimdiye kadar hep Papatya falına bakıp kendimizi avutmuşuz demekle yetineceğiz.
Bakınız yazarken bile ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Çok şey var yazılacak, olmuyor olmuyor..
Tek sorum olacak? Hainler için ne vakit dar ağacı kurulacak ne zaman?
Yazı formatımın dışına çıktım biliyorum. Dostlarım ve beni takip eden arkadaşlarımdan özür dilerim lakin içim her vatan evladı gibi yanıp, yanıp tutuşuyor.
Şimdi toptan koro halinde; FETÖ için 'vay namussuz vay hem sakalımız da oturdu hem de bıyığımızı yoldu' derken birilerine ise çözüm süreci Oslo derken bombalar yüreğimizde kalbimizde patlatılıyor demekle yetinmek ne kadar acı değil mi?
Şimdi oturup bin kere düşünelim. Ne yaptık nerede yanlış yaptık. Geri dönüşü var mı?
Selam ve Dua ile.