Günün kutlu olsun…
Bir öğretmenler gününü daha kutladık, ihya ettik ve tükettik. 'Tükettik' dedik zira yılın bir günü süslü cümleler ve fedakârlık sosu yüksek cümlelerle gönlünü almaya çalıştığımız öğretmenlerin sorunlarını çözmeye yönelik atılan bir adım görmedik, göremedik.
Sorunlar derken hemen aklınıza maddiyat gelmesin. Elbette öğretmenin kendini yenileyecek kadar gezmesi, bol bol kitap okuması, kültür-sanat aktivitelerini takip etmesi, alanıyla ilgili birkaç dergi alması ve öğrencilerin karşısına şık ve zarif çıkması için paraya ihtiyaç var ama asıl mesele bu gönül ve muhabbet elçilerine verilen değer ve kıymet…
Yoğun bir koşuşturma, derse hazırlık, buna karşın hayatın getirdiği tüm zorluklar ve hepsinden öte artık elde avuçta tutulması zor, söz dinleme ve öğretmeni örnek alma yerine şöhretleri kendine idol edinen yeni nesil gençler ve bunlarla mücadele esnasında yaşanan tükenmişlik…
Öğretmenlerin belki de en önemli sorunu bu. Tükenmişlik. O kadar yıkıcı ve hayattan koparıcı bir duygu ki bu duygu Rabbim kimseye yaşatmasın. Zira bizler de bunu yaşıyoruz.
Günün mana ve ehemmiyetine binaen hayatımıza değen, bir vesile ile teşriki mesaimiz olan birkaç öğretmenimizin gününü kutlama gibi bir eylemimiz oldu. Lakin gününü kutlama cesaretini kendimizde bulamadığımız, uzun süreden beri kopuk olmaktan kaynaklı mahcubiyetimizin yansıması olarak “günün kutlu olsun” bile yazamadığımız çok değerli hocalarımız, kadim ve kerim dostlarımız da oldu ne yazık ki..
Öğretmenliğine, öğreticiliğine, hayatımızda yeni ufuk ve pencereler açma konusunda bizde derin izler bırakan öğretmenime buradan seslenmek istiyorum. Bilgisi, irfanı ve merhametiyle çocuklarımızı ve ailelerimizi hazırlayan, toplumun inşası yönünde ortaya koyduğun fedakârlıklarla her zaman şükran duyduğum saygıdeğer öğretmenim. Günün kutlu olsun.