Alternatifsiz Boykot…

Dua ve İsrail’i lanetleme mitingleriyle başlayan protestolar, Kürecik ve İncirlik üslerinin kapatılmasına yönelik eylemlerle devam etti.

Son günlerde İsrail ürünlerini boykot gibi protestolar ticari bir hüviyete bürünmesi en etkili yöntem oldu. Özellikle temizlik ürünleri, gıda, kahve, gazlı içecekler gibi hayatımızın her yönünü kaplayan bu ürünlerden uzak durmak elbette ki her bir vicdanlı ve duyarlı insanın boynunun borcu.

İsrail zulmüne ve buna sessiz kalan dünyaya tepki göstermek vicdanı olan herkesin boynunun borcu.  Elimizden gelen protestoları yapmak da çok anlamlı. Hele hele her kuruşu İsrail’e giden yiyecek ve diğer ürünleri almak da başlı başına bir duyarsızlık ve vicdansızlık.

Ekonomik boykotu yapmakla birlikte bizlerin de alternatif ürün ve markalar oluşturmak gibi bir görevimiz var. Eğer bir İsrail markası deterjan sırf çok iyi olduğu için tercih ediliyorsa bizlerin o deterjandan daha iyisini üretmemiz lazım. 

Eğer bir zincir kafe markası sırf kahveleri ve ürünlerinden hatta sırf konseptinden dolayı tercih ediliyorsa bizlerin bundan daha iyisini yapıp dünya markası olmak gibi bir yükümlülüğümüz var.

Boykotla birlikte böylesi bir alternatif ortaya koyma noktasında yetersiz kalıp, İsrail menşeli firmalara girip oradakilerin desteği yerine tepkisini alacak bir protesto, günü kurtarmaktan öte işin kolayına kaçmaktan başka bir gayret değil.

Bu protestoların yapıldığı mekânlar;  bizlerin oğlu, kızı, kuzeni ve yakınları ile dolup  taşarken, bugüne kadar İsrail markalarına yönelik bir direnç gösterme gayret ve derdimiz olmamışken, şimdilerde  bizlerin bu müesseslerin camını kırıp tabelasını sökmenin uzun vadede bir getirisi olmaz.

Asıl maharet ve boykot o dur ki boykot ettiğimiz ürünlerin yerine daha iyilerini yapabiliyor muyuz? Yapamıyorsak da yapmak için herhangi bir gayretimiz var mı? Bunlar yoksa “neden bu mekânlar dolup taşıyor, millet burada ne buluyor?” sorusunu sorup daha iyisini yapmak için harekete geçelim. En büyük protesto, en büyük boykot ve en büyük cihat budur?