Bir Kayıp Daha...
Ülkemiz gündemini en çok meşgul eden kadın cinayetlerinin sonu gelmiyor.
İlimizde erkek arkadaşı tarafından metruk bir barakada vahşice bıçaklanarak öldürülen 18 yaşında bir genç kızımızı daha erkek şiddeti ve ardından cinayetine kurban verdik.
Nasıl bir anlaşmazlık vardı ya da neydi sorun bilinmez ama hiçbir gerekçe, genç bir kızı hayattan koparacak bir önemde olamaz.
Anlaşılan bir tartışma ve sonunda ortak noktada buluşamama var. Terkedilmiş bir barakada kavga var. Bunun sonucunda da güçlü olan ve elinde bıçak olan erkeğin, kız arkadaşım dediği iddia edilen bir genç kızı bıçaklayarak öldürme var.
Bu cinayeti ne İstanbul sözleşmesi ne de Türk Ceza kanununun 6284 sayılı maddesi önleyebilir.
Basına yansıyan hemen hemen tüm cinayetlerin bir anlık öfke ve canavarca hislerle yapıldığı ifade ediliyor.
Bu gerçekliği ne yazık ki ne bakanlıklar ne de RTÜK görüyor. Gençlerin karakterlerini bulma çağında izledikleri şiddet, kan, baş kesme, boyun kırma görüntülerinin gırla gitti dizilere ne yazık ki müdahale edilemiyor.
Çocuk ve gençlere okullarda yığınla gereksiz bilgi yüklendiği halde, erdemli olma, öfke kontrolü sağlama ve empati yapma gibi onların psikolojik omurgasını oluşturan dersler hala gündeme dahi gelmiyor.
Şiddeti ve cinayetleri yasalarla çözmek bir önlem olmadığı gibi ne yazık ki caydırıcı da olamıyor. Ceza ne kadar artarsa cinayetler de aynı paralelde artıyor.
Televizyonlarda her bir kadın cinayeti, yeni cinayetlerin engelleyicisi değil özendiricisi oluyor. Ve tüm bunlara rağmen Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı istatistikler ve toplantılarla zaman öldürürken, her gün birkaç kadının öldürülüşünün çetelesini tutuyor.
