Seni düşününce
Yapraklarını dökmek istemeyen
Ağaçlar gibi oluyorum
Eylül
Bir korku var hep içimde
Ya bana uğramadan gidersen
Öyle sarmışsın her yanımı, büsbütün
Aşkı senin izlerinle taşımışım dallarıma
Konaklamışşın yapraklarımın en narin ayrıntısında
Sen kokuyor her biri, seni sayıklarken
İnce bir sessizlik var düşüncelerimde
Sende ben var
Bende sen Eylül
Ruhumdaki fotoğrafa bakıp gözlerini arıyorum
Bilmem hangi yara tarifler gövdemdeki bu acıyı
Hangi mevsim seni hatırlatmadan geçer yüreğimden
Ne zaman ki sen gelirsin
Ben o zaman kaybolurum toprağımda
Tanımam senden başka yar
Gölgemle bir tek sen konuş
Sussun gecenin karanlığında aşkı ağlatan yıldızlar
Gel Eylül
Gel de koynuna bırakayım yaşlı köklerimi
AŞKI ve ÖLÜMÜ yalnız kollarına…
Yorumlar 1
Ahmet 31 Ocak 2022 09:49
Başka şiirlerden esintiler. Aşırı anti-ozgunluk... Şiir hafıza ile değil ilham ile yazılır. Bir anda yoğun duygusal coşku ile, belki bir espiri akabinde, belki de zamanın yadsınamaz hukumlarinligini aynada görünce. Kolaylıklar.. Başarılar..
