ÇOCUKLARDA BAĞLANMA TÜRLERİ NELERDİR?

Anne çocuk ilişkisinin bireylerin yetişkinlik döneminde ne gibi etkileri olur? 

Mutsuz ya da mutlu ilişkilerin, ilişkilere başlarken ki özgüvenin yada kaçınmanın, takıntıların, düşünme biçimlerinin temeline baktığımızda anne ile kurdukları bağlanma stillerinin etkili olduğu görülmektedir. 

Peki, nedir bu bağlanma stilleri? 

Bağlanma çocuğun anne, baba, bakıcı ile kurduğu birincil ilişki türünün pedagojideki karşılığıdır. Çocukların 3 yaşına kadar kurdukları ilişki ile şekillenen ve ömür boyu onlarla kalan bir gelişimsel sistemdir. Bebeklik döneminde özellikle 6-12 ay arası bağlanma davranışları için çok önemlidir. 

Bağlanmanın türleri nasıl şekillenir?

Bağlanmanın türleri kaçınan, kaygılı ve güvenli bağlanmadır. Bunların her biri bebeklik çağında kurulan ilişkideki farklılıklara dayanır.

Kaçıngan Bağlanma anne ile bağın zayıf olduğu bağlanmadır;

 Kaçıngan  bağlanma anne ile bağın zayıf olduğu bağlanmadır. Ağladıklarında anneleri tarafından yeterli ilgi ve alakayı alamadıklarından duygusal olarak bir şeyler talep etmekten kaçınır bu insanlar. Anne gitse de kalsa da çok tepki vermezler ayrıca duygusal olarak tepkileri de daha sınırlıdır. Tek evebeynli ya da kimsesiz çocuklarda çok sık görülen bu bağlanma stili yetişkinlik dönemlerinde de yine etkisini sürdürür. Birine bağlanmak onları telaşlandırır. Özgürlüklerine çok düşkündürler. İlişkilerde soğuk durmayı tercih ederler çünkü yakınlık onlar için tehlike arz eder.

Kaygılı Bağlanma ihmalin söz konusu olduğu bağlanma biçimidir;

Kaygılı bağlanma ise; anne ile kurulan ilişkide tutarsızlık, ihmalin söz konusu olduğu bağlanma biçimidir. Anne bebek yeterince büyümeden hemen işe başladığında, iş saatleri çok esnek olduğunda yani ne zaman geleceği belli olmadığında gelişebilen bu tür sevgiyi de öfkeyi de yoğun olarak hissederler. Kaygı duyan bu grup hep bir terk edilme ihtimali barındırırlar zihinlerinde. Bu da çocukların anneye yapışık, ayrılmak istemeyen ve sürekli mızmızlanan çocuklar olmasına neden olur. Okula gitmek istemeyen bu çocuklar büyüdüklerinde de ilişkilerinde samimiyet ararlar. Ne kadar samimi bir ilişki olursa olsun hep bir şüphe vardır içlerinde. Bu nedenle tutarsız davranırlar.

Güvenli Bağlanma da duyarlı bir ilişki söz konusudur;

Son olarak; güvenli bağlanma türünde anne ya da bakıcı ile kurulan ilişkide yakınlığın hissedildiği, duyarlı bir ilişki söz konusudur. Bu çocuklar yakınları ile kurdukları ilişkide bir sorunları olmadığından çevreyi fark etmeye, keşfetmeye daha meyillilerdir. Kaygı düzeyleri düşüktür. Anne gittiğinde elbette ki tepki verirler ama anne döndüğünde sakinleşirler. Bu insanlar yetişkinliklerinde  de yalnızlık korkusu barındırmazlar. İlişkilerinde şüphe, endişe duymazlar. Güven vermeyen kişi ve ilişkilerden uzak dururlar. En önemlisi de kendilerinin çocukları olduğunda onunla güvenli bir bağ kurarlar.